Μπενίτο Cup και Wunderteam (ομάδα θαύμα) - Παγκόσμιο Κύπελλο 1934 (Ιταλία)

To 1932 το χρίσμα της διοργάνωσης του 2ου παγκοσμίου κυπέλλου διεκδικούν η Ιταλία και η Σουηδία. Η Σουηδία αντιμετωπίζει ακόμη πολλά οικονομικά προβλήματα λόγω του Κραχ του 1929 τα οποία όπως φαίνεται αδυνατεί να ξεπεράσει. Αντίθετα, ο «Ντούτσε» έχει ήδη φροντίσει για τον εκσυγχρονισμό του κράτους του και έχει αναπτύξει αθλητική υποδομή ικανή να φιλοξενήσει το παγκόσμιο κύπελλο. Με γήπεδα «στολίδια» σε Ρώμη, Νάπολη, Γένοβα, Μπολόνια, Τεργέστη, Τορίνο, Φλωρεντία και Μιλάνο, η FIFA δεν αργεί να αποφασίσει στις 8 Οκτωβρίου 1932 ότι η Ιταλία θα γινόταν η διοργανώτρια χώρα της μεγαλύτερης ποδοσφαιρικής γιορτής!
Ο Μουσολίνι δεν αφήνει την ευκαιρία να πάει χαμένη και βάζει όλες του τις δυνάμεις προκειμένου να αναδείξει το μεγαλείο της χώρας του και να μετουσιώσει την προπαγάνδα του φασιστικού καθεστώτος που έχει επιβάλλει.
Σημαντικό ρόλο στις κινήσεις του παίζει και η παγκόσμια ραδιοφωνική κάλυψη των αγώνων για πρώτη φορά στην ιστορία του θεσμού. Δεν του αρκεί μόνο η άριστη οργάνωση ενός τέτοιου θεσμού, για να επιδείξει την ανωτερότητα της Ιταλίας, αλλά επιζητά με κάθε μέσο την κατάκτησή του.
Με νέο φασιστικό νόμο της κυβέρνησής του, νομιμοποιείται η «ομογενοποιήση» κάθε ατόμου γεννημένου από Ιταλούς γονείς. Έτσι, «ιταλοποιούνται» οι Αργεντίνοι (Ντε Μαρία, Μόντι) και οι Ουρουγουανοί (Γκουάιτα, Όρσι) και η «Σκουάντρα Ατζούρα» ενισχύεται σημαντικά!!!

Ο Ντεμαρία έπαιζε στην Ίντερ (ο Μουσολίνι την είχε μετονομάσει σε Αμπροζιάνα) , ο Γκουαϊτα στη Ρόμα ενώ οι Μόντι και Όρσι έπαιζαν στην μεγάλη Γιουβέντους της εποχής που αποτελούσε και τη βάση της Εθνικής,καθώς σε αυτήν αγωνιζόταν και ο τερματοφύλακας Τζιαμπιέρο Κόμπι καθώς και οι Τζιοβάνι Φερράρι και Λουϊτζι Μπερτολίνι. Η μεγάλη βέβαια προσωπικότητα της εθνικής Ιταλίας ήταν ο επιθετικός της Ίντερ Τζουζέπε Μεάτσα ενώ βασικοί στην ομάδα ήταν και οι Εράλντο Μοντσέλιο και Άντζελο Σκιάβιο της Μπολόνια και ο Ατίλιο Φεράρις της Ρόμα.

Στην προσπάθεια για μια δυναμική και αποτελεσματική εκπροσώπηση, επιστρατεύθηκε και ο αμυντικός Λουίτζι Αλεμάντι της Ίντερ, που είχε αποβληθεί δια παντός από την Εθνική όταν είχε πρωταγωνιστήσει σε ένα σκάνδαλο δωροδοκίας που περιστρεφόταν γύρω από ένα ματς της Τορίνο με την Γιουβέντους.

Με αφορμή την ιταλοποίηση των παραπάνω ποδοσφαιριστών, η Ουρουγουάη απέχει από την διοργάνωση, αν και θεωρείται ότι αιτία υπήρξε το γεγονός της μη συμμετοχής πολλών ευρωπαϊκών χωρών στο Μουντιάλ του 1930, το οποίο είχε διοργανώσει.
Αργεντινή και Βραζιλία θα στείλουν αποστολές αποτελούμενες από αναπληρωματικούς καθώς οι εθνικές τους ομοσπονδίες έχουν διαταραγμένες σχέσεις με τους διεθνείς τους. Εν τω μεταξύ, αποχωρούν και οι Τουρκία, Χιλή και Περού.

Πριν την έναρξη κάθε αγώνα της εθνικής Ιταλίας, εν μέσω

Οι διαιτητές χαιρετούν τον Μουσολίνι πριν την έναρξη του αγώνα

37.000 θεατών μέσο όρο, ξεχώριζε πάντα η επιβλητική φιγούρα του Μουσολίνι. Οι παίκτες της "σκουάντρα ατζούρα" και οι διαιτητές του εκάστοτε αγώνα φώναζαν "Ιταλία, Ντούτσε" και χαιρετούσαν φασιστικά πριν το ματς, κατά τη διάρκεια του οποίου έκαναν (και οι δύο πλευρές) ό,τι χρειαζόταν για τη νίκη. Άλλη επιλογή δεν υπήρχε και αυτό το καθιστούσαν σαφές τα μέλη του κόμματος του Μουσολίνι που βρίσκονταν διάσπαρτα στις εξέδρες, φορώντας χαρακτηριστικά μαύρα κοστούμια.

"Δεν μπορώ να το κάνω εγώ, αλλά η Ιταλία πρέπει να κερδίσει αυτό το Μουντιάλ. Είναι διαταγή"

ήταν τα λόγια του προέδρου της ιταλικής ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας, Τζιόρτζιο Βακάρο, κατά τη διάρκεια της διάσκεψης της FIFA, όπου αποφασίστηκε (ομόφωνα) η διεξαγωγή του Μουντιάλ στην Ιταλία.
Η προπαγάνδα για την αρτιότητα της Ιταλίας ήταν τέτοια που υπήρχαν μηνύματα σε τσιγάρα, λαχεία, δελτία ειδήσεων και άλλα διάφορα σε τέσσερις γλώσσες.
Οι διαιτητικές αποφάσεις μπαίνουν και σε αυτήν την διοργάνωση σε πρώτο πλάνο, καθώς ο «Ντούτσε» δεν είναι διατεθειμένος να αφήσει το Παγκόσμιο Κύπελλο να του γλιστρήσει μέσα από τα χέρια.
Ο ζήλος του είναι τέτοιος που όταν η Ιταλία κερδίζει την διοργάνωση της απονέμονται (από τον ίδιο τον Μουσολίνι) δύο τρόπαια. Το πραγματικό τρόπαιο του Παγκοσμίου κυπέλλου και το «Κύπελλο του Ντούτσε» που - όπως θα φανταζόταν κανείς - είναι τόσο εντυπωσιακό που κάνει το αυθεντικό έπαθλο να μοιάζει με κούπα του καφέ…

Για πρώτη φορά διεξάγονται προκριματικοί με την συμμετοχή 32 ομάδων εκ των οποίων προκρίνονται στους τελικούς οι 16.
Η Ελλάδα συμμετείχε για πρώτη φορά στα προκριματικά, κληρώθηκε όμως με τη διοργανώτρια Ιταλία, έχασε με 4-0 στο Μιλάνο και 2ος αγώνας δεν έγινε, έτσι αποκλείστηκε.
Όσον αφορά την Παραγουάη και τη Βολιβία εκείνη την εποχή είχαν πόλεμο μεταξύ τους και φυσικά δεν συμμετείχαν. Η Αγγλία με τη Σκοτία και την Ουαλία δεν αποδεχόταν ακόμα την διοργάνωση και απείχαν. Μόνο το ΕΙΡΕ έσπασε το Βρετανικό μέτωπο και πήρε μέρος στα προκριματικά,αποκλείστηκε όμως από το Βέλγιο στη διαφορά τερμάτων.

Από την φάση των προκριματικών ξεχωρίζουν η Γερμανία, η Τσεχοσλοβακία, η Ισπανία (με τερματοφύλακά της τον εκπληκτικό Ρικάρντο Θαμόρα) και η Αυστρία.
Η διοργάνωση χαρακτηρίζεται και από τις μεγάλες μορφές που υπερασπίστηκαν τις εστίες των ομάδων. Πλην του Ρικάρδο Θαμόρα (στην μνήμη του οποίου απονέμεται πλέον το «τρόπαιο Ρικάρδο Θαμόρα» στον καλύτερο τερματοφύλακα της σεζόν στην «Πριμέρα Ντιβιζιόν») υπάρχουν και οι Τζιανπιέρο Κόμπι και Φράντισεκ Πλάνιτσκα. Οι δύο τους αποτελούν τους αρχηγούς των Εθνικών ομάδων της Ιταλίας και της Τσεχοσλοβακίας που φτάνουν ως τον τελικό.


«Wunderteam» (ομάδα-θαύμα)

Η πληρέστερη και καλύτερη ομάδα που έβγαλε ποτέ η Εθνική Αυστρίας, η περιβόητη «Βούντερτιμ» («ομάδα θαύμα») που μαζί με την μετέπειτα Πρωταθλήτρια Κόσμου Ιταλία, θεωρήθηκαν ως τα ακλόνητα φαβορί του τουρνουά. Στην «παρθενική» της εμφάνιση σε Παγκόσμιο Κύπελλο, αποτέλεσε την «ατραξιόν» των αγώνων και παρότι δεν κατάφερε να φτάσει μέχρι τέλους, στα μάτια των ιστορικών είναι εφάμιλλη της Εθνικής Ουγγαρίας της δεκαετίας του 50’ ή της «σελεσάο» του 70'.

Καθοδηγούμενη από τον Ούγκο Μάισλ, η Αυστρία κατάφερε σπουδαία πράγματα. Με την νίκη της με 2-1 επί της Τσεχοσλοβακίας τον Απρίλιο του 1931, ξεκίνησε να «τρέχει» ένα αήττητο σερί δεκατεσσάρων αγώνων, στο οποίο συμπεριλαμβάνονται δυο θριαμβευτικές νίκες επί της Γερμανίας (6-0 στο Βερολίνο, 5-0 στην Βιέννη) που αργότερα θα της στερούσε την τρίτη θέση στον μικρό τελικό της Νάπολη. Η «Βούντερτιμ» σάρωνε κάθε ομάδα στον δρόμο της, το φανερώνει άλλωστε ένα 8-2 επί της Ουγγαρίας και ένα 8-1 επί της Ελβετίας στην Βασιλεία, στο μεσοδιάστημα μέχρι το Π.Κ.

Άφησε άναυδη την μέχρι τότε αήττητη από ευρωπαϊκή ομάδα εκτός Νησιού, Σκωτία, την οποία διέλυσε με 5-0, ενώ όταν ηττήθηκε από την Αγγλία με 4-3 το 1932 στο «Στάμφορντ Μπριτζ», οι Times του Λονδίνου δεν δίστασαν να την αποκαλέσουν «ηθική νικήτρια», παρότι απέναντι στους Άγγλους δεν κατάφερε να κάνει ότι έκανε εναντίον της Σκωτίας. 

Ημερομηνία έναρξης του Μουντιάλ είχε οριστεί η 27η Μαΐου 1934.

Όμιλοι δε θα υπάρξουν όπως στην προηγούμενη διοργάνωση και οι ομάδες περνάνε στην επόμενη φάση με νοκ-άουτ αγώνες.

Το πρώτο ματς του θεσμού διεξάγεται στο στάδιο «PNF»,όπως τουλάχιστον ονομαζόταν τότε το στάδιο «Ολίμπικο», μεταξύ Ιταλίας - Η.Π.Α. και λήγει θριαμβευτικά για τους Ιταλούς με 7-1. Με προπονητή το Βιτόριο Πότσο, (ο επονομαζόμενος και «Σοφός», λόγω των πολιτικών του σπουδών στην Ελβετία), αρχίζει μία ξέφρενη και γεμάτη πάθος πορεία για την κατάκτηση του τροπαίου έως τον τελικό.

Βιτόριο Πότσο κόουτς της Εθνικής Ιταλίας 1934

Ο Πότσο αποτελούσε το αντίπαλο δέος για τον Ούγκο Μάισλ της Αυστρίας όμως οι δυο τους είχαν ήδη αναπτύξει μια πολύ φιλική σχέση, με κοινό σημείο αναφοράς την αγάπη τους για το αγγλικό ποδόσφαιρο.

Μελέτησε το ποδόσφαιρο στις αρχές του προηγούμενου αιώνα ως φοιτητής στο Μάντσεστερ (ιστορικά αναφέρεται ότι επηρεάστηκε πολύ από τον τρόπο παιχνιδιού της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ) και ανέπτυξε τις δικές του τακτικές που έπαιξαν τον δικό τους ρόλο στην εξέλιξη του σπορ.

Μαζί του κουβαλούσε πάντα δύο συγκεκριμένα αντικείμενα για γούρι.
Ένα κομμάτι κρυστάλλου Βοημίας από το τρόπαιο που κατέκτησε το 1930 με τους «ατζούρι» στο Κύπελλο Κεντρικής Ευρώπης μετά την νίκη με 5-0 επί της Ουγγαρίας και ένα εισιτήριο επιστροφής στην Αγγλία, το οποίο δεν χρησιμοποίησε ποτέ.

Σε μια εποχή που Λατινοαμερικάνοι και Ευρωπαίοι δεν σκεφτόντουσαν άλλη επιλογή από ένα σύστημα 2-3-5 (γνωστό και ως «πυραμίδα»),ο Πότσο εφάρμοζε μια δική του παραλλαγή, δίνοντας πιο αμυντικό ρόλο στον μεσαίο της τριάδας του κέντρου, θέση από την οποία αργότερα θα προκύψουν οι στόπερ και οι λίμπερο.

Αυτή η καινοτομία ήρθε και ως επόμενο της μετατροπής του κανονισμού του οφσάιντ που από το 1925 και έπειτα εμπλέκει δύο αμυνόμενους παίκτες και όχι τρεις όπως ίσχυε παλαιότερα. Ο σέντερ χαφ της ομάδας του Πότσο (Λουιζίτο Μόντι) «κολλάει» πάνω στον αντίπαλο επιθετικό και έχει την ικανότητα της καλής πρώτης πάσας ενώ στην επίθεση το βάρος του ιταλικού συνόλου πέφτει στους Τζιουζέπε Μεάτσα και Τζιοβάνι Φεράρι που κάνουν όλη την δουλειά ως περιφερειακοί από τα άκρα και τον Άντζελο Σκιάβιο της Μπολόνια να πετυχαίνει τέσσερα γκολ από την θέση του σέντερ φορ.

Στην Φλωρεντία (Στάδιο Τζιοβάνι Μπέρτα) η Γερμανία συνέτριψε το Βέλγιο με 5-2 (το μεγάλο αστέρι ο Κόνεν πέτυχε 3 γκολ) , στο Τορίνο (Στάδιο Μπενίτο Μουσολίνι) η Βουντερτίμ νίκησε 3-2 τη Γαλλία σε ένα συγκλονιστικό παιγνίδι , το οποίο κρίθηκε στην παράταση (καν. Αγ. 1-1), στο στάδιο Ασκαρέλι της Νάπολι η Ουγγαρία επιβλήθηκε 4-2 της Αιγύπτου,στο Λουίτζι Φερράρις της Γένοβα η Ισπανία νίκησε 3-1 τους Βραζιλιάνους, οι Ελβετοί επιβλήθηκαν 3-2 των Ολλανδών, στην Μπολόνια (Λιτοριάλε) οι Σουηδοί κατέβαλαν 3-2 την Αργεντινή και στο Λιτόριο της Τεργέστης ενώ οι Τσεχοσλοβάκοι έβγαλαν έξω τους Ρουμάνους με σκορ 2-1.

Στα προημιτελικά η Βούντερτιμ νίκησε πιο εύκολα απ’ότι δείχνει το τελικό σκορ τους Ούγγρους με 2-1.
Από την δεκαετία του 30’ κιόλας, Αυστρία και Ουγγαρία παρουσιάζουν ένα πανομοιότυπο στυλ που διέφερε από αυτό που εφάρμοζαν οι περισσότερες αγγλικές ομάδες. Ο ίδιος ο Μάισλ χαρακτήρισε τον προημιτελικό του 1934 με τους Μαγυάρους ως «μια σύρραξη, όχι ένα ποδοσφαιρικό παιχνίδι» καθώς ανάμεσα στις δύο ομάδες δημιουργήθηκε ένα είδος βεντέτας. Παρότι νίκησε ξανά την Ουγγαρία, οι απώλειες που προέκυψαν από εκείνο το ματς για την «Βούντερτιμ» ήταν μεγάλες, με κυριότερη αυτή του επιθετικού Χανς Χόρβατ.

Οι Γερμανοί επιβλήθηκαν με το ίδιο σκορ επί των Σουηδών και η Τσεχοσλοβακία σε ένα απολαυστικό ματς με πολλές ανατροπές και γκολ στο 82΄ του πρώτου σκόρερ της διοργάνωσης, Νέγιεντλι, ξεπερνά το εμπόδιο της Ελβετίας με 3-2 και οι τρεις τους περιμένουν πλέον τον νικητή του ζευγαριού Ιταλία - Ισπανία, για να συμπληρωθεί το καρέ των ημιτελικών.
  

Ρικάρντο Θαμόρα από τους καλύτερους όλων των εποχών.

Στο μεγάλο ματς οι Ισπανοί και οι Ιταλοί παρέμειναν στο 1-1 και μετά την παράταση.
Ο Ρικάρντο Θαμόρα, που υπερασπίζεται την εστία της Ισπανίας, με απίστευτες αποκρούσεις καταφέρνει να μην αφήσει τους Ιταλούς να σκοράρουν παρά μόνο ένα γκολ στην κανονική διάρκεια του αγώνα και στην παράταση.
Έτσι οι δύο ομάδες οδηγούνται σε επαναληπτικό.
Σχεδόν κάθε ομάδα που αντιμετωπίζει την «σκουάντρα ατζούρα» έχει πρόβλημα με τους διαιτητές οι οποίοι πέραν όλων των άλλων ανέχονται επιδεικτικά το σκληρό της παιχνίδι. Οι παίκτες του Βιτόριο Πότσο ουσιαστικά «εξοντώνουν» τον μεγάλο Ισπανό γκολκίπερ Ρικάρδο Θαμόρα στον προημιτελικό με την Ισπανία.
Με σπασμένα πλευρά και σώμα γεμάτο μελανιές από τον πρώτο αγώνα, ο Θαμόρα δεν αγωνίζεται στον επαναληπτικό που διεξάγεται μέσα σε λιγότερο από 24 ώρες και πάλι στην Φλωρεντία και οι Ισπανοί λυγίζουν στο 11΄ λεπτό με 1-0 από τον σκόρερ των Ιταλών, Τζουζέπε Μεάτσα
Στον επαναληπτικό ακυρώθηκαν λανθασμένα δύο γκολ των "φούριας ρόχας" από τον Ελβετό διαιτητή Ρενέ Μερσέ. Στο νικητήριο γκολ, ο Σκιάβιο αρχίζει από θέση οφσάιντ, ο Ντεμαρία παρεμποδίζει τον Ισπανό τερματοφύλακα, αλλά ο Μεάτσα χρίζεται σκόρερ δίχως δυσκολία.
Ο διαιτητής της αναμέτρησης, ο Ελβετός Ρενέ Μερσέ, τιμωρήθηκε μετά το τέλος της διοργάνωσης από την ομοσπονδία της χώρας του για μεροληψία υπέρ των οικοδεσποτών.

Στον πρώτο ημιτελικό, η Τσεχοσλοβακία αντιμετωπίζει στη Ρώμη τους υπερόπτες Γερμανούς και δεν αργεί να κάνει την έκπληξη νικώντας 3-1 χάρη σε χάτ - τρικ του χαρισματικού επιθετικού της, Νέγιεντλι. O Νέγιεντλι θα τελειώσει την διοργάνωση ως πρώτος σκόρερ με 5 γκολ σε 3 αγώνες.

Στον δεύτερο ημιτελικό, η Ιταλία έχει δύσκολο έργο απέναντι στην ομάδα του τεχνικού Ούγκο Μάισλ, την Αυστρία. Όμως η Ιταλία θα έχει ως σύμμαχο καταρρακτώδη βροχή που κάνει ακόμα πιο δύσκολο το έργο της Αυστρίας, αφού ουσιαστικά καταστρέφει όλο το μοντέλο παιχνιδιού της, με τις πολλές κοντινές και γρήγορες πάσες. Σε ένα γήπεδο γεμάτο λάσπη που εμπόδιζε την τεχνική ομάδα της Αυστρίας να λειτουργήσει, χρειάστηκε ένα γκολ του Γκουάιτα από θέση οφσάιντ στο 19' ώστε η Ιταλία να προκριθεί. Ο διαιτητής του αγώνα, ο Σουηδός Ιβάν Ελκιν, είχε δειπνήσει μαζί με τον Μουσολίνι μία ημέρα πριν τον ημιτελικό και ως δια... μαγείας ορίστηκε να είναι ο διαιτητής του τελικού, με τα γνωστά αποτελέσματα. Εκ των βοηθών του σε αυτό το ματς ο Βέλγος Λουίς Μπερτ, που ήταν πρώτος διαιτητής στο πρώτο ματς των Ιταλών κόντρα στην Ισπανία.

Ματίας Ζίντελαρ

Έτσι οι Ιταλοί βάζουν τέλος στα όνειρα της ομάδας του Μάισλ αν και η Βούνερτημ τους είχε νικήσει εύκολα με 4-2 στην Φλωρεντία σε φιλικό, τέσσερις μήνες νωρίτερα.Μεγάλο αστέρι εκείνης της ομάδας ήταν ο Ματίας Ζίντελαρ , ο λεγόμενος και «Μότσαρτ του Ποδοσφαίρου» ή «χάρτινος» λόγω της λεπτής κορμοστασιάς του. Μαζί με τον Βραζιλιάνο Λεονίντας θεωρούνταν ως οι καλύτεροι σέντερ φορ εκείνης της εποχής σε ολόκληρο τον κόσμο. Ο Μάισλ τον επέβαλλε στην ομάδα παίρνοντας προσωπικό ρίσκο, αφού ο Ζίντελαρ ήταν Εβραίος αλλά σε αγωνιστικό επίπεδο δικαιώθηκε 100%.

Φορώντας την φανέλα της Αούστρια Βιέννης πέτυχε 600 γκολ σε 12 χρόνια και ξεχώριζε για το ιδιαίτερο στυλ του και το ιδιοφυές παιχνίδι του. Είναι ο αρχηγός της «Βούντερτιμ» στο Μουντιάλ της Ιταλίας δεν τα καταφέρνει όμως στον ημιτελικό με τους «ατζούρι» αφού ο Λουιζίτο Μόντι τον αντιμετωπίζει ιδιαίτερα σκληρά υπό την ανοχή του Σουηδού ρέφερι, Ιβάν Έκλιντ.

Ο Ζίντελαρ είχε τραγικό τέλος καθώς βρέθηκε νεκρός στο σπίτι του το 1939 και παρότι τα αίτια θανάτου παρέμειναν αδιευκρίνιστα, θεωρήθηκε ως «δουλειά των Ναζί». Το 1999, η υπηρεσία στατιστικής και ιστορίας του ποδοσφαίρου, τον ανακήρυξε καλύτερο Αυστριακό ποδοσφαιριστή του προηγούμενου αιώνα.

10 Ιουνίου 1934 - Στάδιο P.N.F. (Εθνικό Φασιστικό Κόμμα) - Ρώμη

Θεατές : 45.000

CZECHOSLOVAKIA: GK František Plánička DF Josef Čtyřoký DF Ladislav Ženíšek MF Josef Košťálek MF Štefan Čambal MF Rudolf Krčil FW František Junek FW František Svoboda FW Jiří Sobotka FW Oldřich Nejedlý FW Antonín Puč Manager: Karel Petrů

ITALY: GK Gianpiero Combi (c) DF Eraldo Monzeglio DF Luigi Allemandi MF Attilio Ferraris MF Luis Monti MF Luigi Bertolini FW Enrique Guaita FW Giuseppe Meazza FW Angelo Schiavio FW Giovanni Ferrari FW Raimundo Orsi Manager: Vittorio Pozzo

Στις 10 Ιουνίου, στο στάδιο Partita Nazionale Fascista (Εθνικό Φασιστικό Κόμμα) της «Αιώνιας Πόλης» αρχίζει ο μεγάλος τελικός με φιναλίστ τις Τσεχοσλοβακία - Ιταλία. Διαιτητής ορίζεται ο Σουηδός Ιβάν Έκλιντ με βοηθούς του τους Λουί Μπαέρ (Βέλγιο) και Μίχαλι Ίβανσιτς(Ουγγαρία).

Η Ιταλία ήταν το μεγάλο φαβορί, όμως η Τσεχοσλοβακία εκείνη την εποχή διέθετε πραγματικά μεγάλη ομάδα.
Στα αξιοσημείωτα του τελικού, το μοναδικό στην ιστορία των παγκοσμίων κυπέλλων κατόρθωμα του Λουίς Μόντι, ο οποίος καταφέρνει να αγωνιστεί σε δύο συνεχόμενους τελικούς με δύο διαφορετικές ομάδες!!
Με την Αργεντινή τo 1930 και την Ιταλία το 1934. Οι 45.000 θεατές δεν σταματούν να ζητωκραυγάζουν από την στιγμή που οι δύο ομάδες εισέρχονται στον αγωνιστικό χώρο.
Σε ένα άχαρο και κακό ποιοτικά πρώτο ημίχρονο με την σκληρή άμυνα και το αντιαθλητικό πνεύμα να κυριαρχούν στο παιχνίδι, οι δύο ομάδες «κολλάνε» στο 0-0.

Στην επανάληψη οι Τσεχοσλοβάκοι είχαν την πρωτοβουλία και ο Πουτς ανοίγει το σκορ στο 70΄ λεπτό παγώνοντας τους θεατές και αφήνοντας εμβρόντητο τον Μουσολίνι ο οποίος δεν μπορεί να πιστέψει αυτό που συμβαίνει. Μάλιστα στο 75’ ο Σομπότκα έχασε ανεπανάληπτο τετ-α-τετ και στο 78’ ο Σβόμποντα είχε σουτ στο δοκάρι.

Οι Ιταλοί ποδοσφαιριστές είναι πλέον υποχρεωμένοι να παίξουν και για τη ζωή τους.
Έτσι στο 80’ με ένα σπάνιας ομορφιάς γκολ ο Ραϊμούντο Όρσι, ενώ είχε προηγηθεί φάουλ στο Τσεχοσλοβάκο τερματοφύλακα, ισοφάρισε σε 1-1.
Το γκολ αυτό θεωρήθηκε από τα ομορφότερα μέχρι τότε στην ιστορία του ποδοσφαίρου. Το ματς έληξε 1-1 και οδηγήθηκε στην παράταση.
Οι Ιταλοί περισσότερο ψύχραιμοι και έχοντας το ψυχολογικό πλεονέκτημα πια, κατάφεραν στο 95’ με τον Σκιάβιο να βρουν για δεύτερη φορά το δρόμο προς τα δίχτυα και να κερδίσουν το κύπελλο. Μέσα σε γενικό παραλήρημα ο Μουσολίνι έδωσε το τρόπαιο στα χέρια του Τζιαμπιέρο Κόμπι.

Η Ιταλία είναι παγκόσμια πρωταθλήτρια…

Ο Κόμπι γίνεται ο πρώτος γκολκίπερ που κατακτά ως αρχηγός το βαρύτιμο τρόπαιο και για να επαναληφθεί το γεγονός θα πρέπει να περάσουν 48 χρόνια, όταν θα το καταφέρει ξανά ένας άλλος Ιταλός, ο περίφημος Ντίνο Τζοφ στο Μουντιάλ της Ισπανίας.

Ο Μουσολίνι έχοντας αποδείξει την ποδοσφαιρική υπεροχή της Ιταλίας. Του έμενε ακόμη να αποδείξει την πολεμική υπεροχή της χώρας του και δεν αργεί, 13μέρες μετά τον τελικό, να στείλει τον στόλο στα παράλια της Αλβανίας και να την υποχρεώσει να αποδεχτεί την ιταλική αποικιοποίηση.

Οι πρώτες ενέργειες που θα οδηγούσαν στη δίνη του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου είχαν μόλις αρχίσει.

Τελικός Παγκοσμίου Κυπέλλου 1934

Ιταλία - Τσεχοσλοβακία

2 - 1 (παρ)

Results

First Round

Quarter-finals

Semi-finals

Final

27 May – Rome

Italy

7

31 May – Florence (replayed 1 June)

United States

1

Italy

1 (1)

27 May – Genoa

Spain

1 (0)

Spain

3

3 June – Milan

Brazil

1

Italy

1

27 May – Turin

Austria

0

Austria (a.e.t.)

3

31 May – Bologna

France

2

Austria

2

27 May – Naples

Hungary

1

Hungary

4

10 June – Rome

Egypt

2

Italy (a.e.t.)

2

27 May – Trieste

Czechoslovakia

1

Czechoslovakia

2

31 May – Turin

Romania

1

Czechoslovakia

3

27 May – Milan

Switzerland

2

Netherlands

2

3 June – Rome

Switzerland

3

Czechoslovakia

3

27 May – Florence

Germany

1

Third place

Germany

5

31 May – Milan

7 June – Naples

Belgium

2

Germany

2

Germany

3

27 May – Bologna

Sweden

1

Austria

2

Sweden

3

Argentina

2

First round

27 May 1934 16:30	Spain	3 – 1	Brazil	Stadio Luigi Ferraris, Genoa Attendance: ~25,000 Referee: Alfred Birlem (Germany)
	Iraragorri 18' (pen.), 25' Lángara 29'		Leônidas  55'

---

27 May 1934 16:30	Hungary	4 – 2	Egypt	Stadio Giorgio Ascarelli, Naples Attendance: ~12,000 Referee: Rinaldo Barlassina (Italy)
	Teleki 11' Toldi  27', 61' Vincze  53'		Fawzi 31', 39'

---

27 May 1934 16:30	Switzerland	3 – 2	Netherlands	Stadio San Siro, Milan Attendance: ~40,000 Referee: Ivan Eklind (Sweden)
	Kielholz  7', 43' Abegglen  69'		Smit 19' Vente 84'

---

27 May 1934 16:30	Italy	7 – 1	United States	Stadio Nazionale PNF, Rome Attendance: ~13,000 Referee: Rene Mercet (Switzerland)
	Schiavio  18', 29', 64' Orsi 20', 69' Ferrari  63' Meazza  90'	Report	Donelli 57'

---

27 May 1934 16:30	Czechoslovakia	2 – 1	Romania	Stadio Littorio, Trieste Attendance: ~8,000 Referee: Jean Langenus (Belgium)
	Puč  50' Nejedlý  67'		Dobay 11'

---

27 May 1934 16:30	Sweden	3 – 2	Argentina	Stadio Littorale, Bologna Attendance: ~15,000 Referee: Eugen Braun (Austria)
	Jonasson  9', 67' Kroon 79'		Belis 4' Galateo 48'

---

27 May 1934 16:30	Austria	3 – 2 (a.e.t.)	France	Stadio Benito Mussolini, Turin Attendance: ~20,000 Referee: Johannes van Moorsel (Netherlands)
	Sindelar  44' Schall  93' Bican  109'		Nicolas 18' Verriest 116' (pen.)

---

27 May 1934 16:30	Germany	5 – 2	Belgium	Stadio Giovanni Berta, Florence Attendance: ~8,000 Referee: Francesco Mattea (Italy)
	Kobierski  25' Siffling  49' Conen  66', 70', 87'		Voorhoof  29', 43'

Quarter-finals

31 May 1934 16:30	Austria	2 – 1	Hungary	Stadio Littoriale, Bologna Attendance: ~25,000 Referee: Francesco Mattea (Italy)
	Horvath  8' Zischek  51'		Sárosi 60' (pen.)

---

31 May 1934 16:30	Italy	1 – 1 (a.e.t.)	Spain	Stadio Giovanni Berta, Florence Attendance: ~35,000 Referee: Louis Baert (Belgium)
	Ferrari  44'		Regueiro  30'

Replay:

1 June 1934 16:30	Italy	1 – 0	Spain	Stadio Giovanni Berta, Florence Attendance: ~45,000 Referee: Rene Mercet (Switzerland)
	Meazza  11'

---

31 May 1934 16:30	Germany	2 – 1	Sweden	Stadio San Siro, Milan Attendance: ~15,000 Referee: Rinaldo Barlassina (Italy)
	Hohmann  60', 63'		Dunker 82'

---

31 May 1934 16:30	Czechoslovakia	3 – 2	Switzerland	Stadio Benito Mussolini, Turin Attendance: ~12,000 Referee: Alois Beranek (Austria)
	Svoboda  24' Sobotka  49' Nejedlý  82'		Kielholz  18' Jaeggi  78'

Semi-finals

3 June 1934 16:30	Italy	1 – 0	Austria	Stadio San Siro, Milan Attendance: ~60,000 Referee: Ivan Eklind (Sweden)
	Guaita  19'

---

3 June 1934 16:30	Czechoslovakia	3 – 1	Germany	Stadio Nazionale PNF, Rome Attendance: ~10,000 Referee: Rinaldo Barlassina (Italy)
	Nejedlý  19', 71', 80'		Noack 62'

Third-Place Match

7 June 1934 18:00	Germany	3 – 2	Austria	Stadio Giorgio Ascarelli, Naples Attendance: ~8,000 Referee: Albino Carraro (Italy)
	Lehner  1', 42' Conen  27'		Horvath  28' Sesta  54'

Final

Main article: 1934 FIFA World Cup Final

10 June 1934 17:30	Italy	2 – 1 (a.e.t.)	Czechoslovakia	Stadio Nazionale PNF, Rome Attendance: ~45,000 Referee: Ivan Eklind (Sweden)
	Orsi  81' Schiavio  95'