Οδοιπορικό στην Ισλανδια. Άλλα τα μάτια του λαγού και άλλα της κουκουβάγιας. Τι σχέση μπορεί να έχει η βούρτσα (Ισλανδία) με την ...... (Ελλάδα) βρεεεεεε??? Σταματήστε να συγκρίνετε ανόμοια πράγματα!!

Η Ισλανδία κατάφερε να υπερβεί την κρίση, επειδή την αντιμετώπισε με εντελώς διαφορετικό τρόπο από τις χώρες της ευρωζώνης.
 «Αφήσαμε τις τράπεζες να χρεοκοπήσουν», «γιατί να αντιμετωπίζουμε τις τράπεζες σαν να είναι οι Άγιοι Τόποι της οικονομίας ???» λέει στην D.W. o πρόεδρος Όλαφουρ Γκρίμσον. 

Και ξαφνικά στο Ελλάντα και στους διαδικτυακούς ιστότοπους κυκλοφόρησαν οι δηλώσεις του Ισλανδού προέδρου Όλαφουρ Γκρίμσον, με μια μεγάλη μερίδα Ελλήνων να παραληρεί με το ''κατόρθωμα'' των Ισλανδών και να διαρρηγνύει τα ιμάτια της πως η Ελλάδα έπρεπε να ακολουθήσει τον ίδιο δρόμο αφήνοντας τις τράπεζες μας να καταρρεύσουν.

Τα σχόλια των Ελλήνων μπαλαδόρων – γνωστών και ως άμπαλων φιτσουλέων, δίνουν και παίρνουν. Μιλάνε με θαυμασμό για την Ισλανδία και ζητούν και εμείς εδώ στην Ελλάδα να κάνουμε παρόμοιες κινήσεις.
Όμως όλοι αυτοί, πάντα σε κάτι άλλο θέλουν να μοιάσουν και πάντα θέλουν να σχετίζουν την Ελλάδα μας με κάτι άλλο και να θέλουν να μοιάσουν με αυτό το άλλο, αδιαφορώντας αν εδώ είναι Ελλάδα και άλλα είναι τα προβλήματα μας και άλλες λύσεις πρέπει να εφαρμοστούν. 

Γενικώς ως γνήσιοι Ελληναράδες πάντα κάτι έχουμε να πούμε και πάντα ξέρουμε τα πράγματα εμείς καλύτερα. Για όλα υπάρχουν άκοπες, ανέξοδες και εύκολες λύσεις και αν υπάρχουν και δύσκολες λύσεις τότε ας εφαρμοστούν, αρκεί να μην ακουμπήσουν εμάς τους ίδιους και τα κεκτημένα δικαιώματα μας.

Για να δούμε όμως ποιος είναι Όλαφουρ Γκρίμσον.
Ο Όλαφουρ Ράγκναρ Γκρίμσον είναι ο 5ος Πρόεδρος της Ισλανδίας (1996-  ). H θέση όμως είναι τιμητική καθώς την εκτελεστική εξουσία έχει η κυβέρνηση.

Γέννηση: 14 Μαΐου 1943  
Υπήρξε βουλευτής και υπουργός Οικονομικών την περίοδο 1988 –1991 και Πρόεδρος του Συνασπισμού του Λαού της Αριστεράς (1987–1995). 
Το 2004 αρνήθηκε να υπογράψει νόμο για τα ΜΜΕ και έγινε ο πρώτος Ισλανδός πρόεδρος που χρησιμοποίησε αυτό το δικαίωμα. Ο Γκρίμσον έγινε για πρώτη φορά πρόεδρος την 1η Αυγούστου του 1996 και επανεξελέγη το 2000 και το 2004 (στην τελευταία εκλογή, με το 67,5% των ψήφων).
Το Μάιο του 2008 δεν είχε κατέλθει υποψήφιος κάποιος άλλος για τις προεδρικές εκλογές του 2008, ώστε να τον αντιμετωπίσει. Οι εκλογές είχαν προγραμματιστεί για τις 28 Ιουνίου, τελικά όμως ο Γκρίμσον επιβεβαιώθηκε για μια νέα (4η συνεχή) προεδρική θητεία χωρίς αντίπαλο. Ορκίστηκε πρόεδρος για τέταρτη φορά την 1η Αυγούστου του 2008

Ο 69χρονος Γκρίμσον είχε δηλώσει, τον Ιανουάριο του 2012, ότι δεν σκοπεύει να διεκδικήσει πέμπτη θητεία στην προεδρία και σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις νικήτρια των εκλογών θα ήταν η Αρνορσντότιρ. Όμως τον Μάρτιο του 2012 έπειτα από μια αίτηση την οποία είχαν υπογράψει 30.000 Ισλανδοί, δηλαδή περίπου το 10% του πληθυσμού της χώρας, ο Γκρίμσον δέχθηκε να θέσει υποψηφιότητα.
Μετά την καταμέτρηση των ψήφων ο νυν πρόεδρος έχει κερδίσει το 52,2%, έναντι 33,2% που κέρδισε η αντίπαλός του Θόρα Αρνορσντότιρ.

Λέει ο Όλαφουρ Γκρίμσον

«Αφήσαμε τις τράπεζες να χρεοκοπήσουν»

Μπράαααααβο φωνάζει ο Ελληναράς – είδατε τι κάναν οι μάγκες οι Ισλανδοί, ενώ εμείς στηρίζουμε τις τράπεζες και δως του χειροκροτήματα για την Ισλανδία.

Όλαφουρ Γκρίμσον συνεχίζει ....
Επιδιώξαμε να αποδώσουμε δικαιοσύνη και παράλληλα να αλλάξουμε τους μηχανισμούς λήψης αποφάσεων. Ο δεύτερος λόγος της επιτυχίας είναι ότι δεν τηρήσαμε τις δυτικές συνταγές για την αντιμετώπιση της κρίσης».

Με λίγα λόγια η Ισλανδία δεν έκανε τίποτε για να διασώσει τις τράπεζες της, όπως τονίζει ο Όλαφουρ Γκρίμσον, εξηγώντας τους λόγους. «Αφήσαμε τις τράπεζες να χρεοκοπήσουν. Διερωτήθηκα πολλές φορές γιατί να αντιμετωπίζουμε τις τράπεζες σαν να είναι οι Άγιοι Τόποι της οικονομίας. Τι είναι αυτό που ξεχωρίζει τις τράπεζες από άλλες επιχειρήσεις; Οι τράπεζες είναι μεγάλες ιδιωτικές επιχειρήσεις και όταν διαπράττουν μεγάλα λάθη θα πρέπει να χρεοκοπούν. Σε διαφορετική περίπτωση τους δημιουργούμε την εντύπωση πως μπορούν να παίρνουν μεγάλα ρίσκα χωρίς ευθύνη.
Δεν γίνεται όταν έχουν επιτυχία να σημειώνουν μεγάλα κέρδη και όταν αποτυγχάνουν να καλείται ο φορολογούμενος να πληρώσει τον λογαριασμό», εξηγεί ο ισλανδός πρόεδρος (και με την τελευταία φράση τρελαίνεται ο Ελληναράς να φωνάζει μπράβο και να ρίχνει τα παλαμάκια του).

«Στηρίξαμε το σύστημα προνοίας»
Ο Όλαφουρ Γκρίμσον δεν κρύβει ότι επικρίθηκε έντονα η ισλανδική πολιτική για την αντιμετώπιση της κρίσης. Οι περισσότεροι ευρωπαϊκοί θεσμοί εξέφρασαν την αντίθεσή τους στον ισλανδικό δρόμο. Ακόμη και σήμερα πολλοί υποστηρίζουν ότι η Ισλανδία τα κατάφερε επειδή απλά είχε το δικό της νόμισμα και δεν ήταν μέλος της ευρωζώνης. «Φυσικά και βοήθησε πολύ το γεγονός ότι είχαμε το δικό μας νόμισμα. Προχωρήσαμε στην υποτίμηση της κορώνας και αυτό ήταν σημαντικό. Ωστόσο, όλες οι άλλες κινήσεις που κάναμε δεν είχαν σχέση με την υποτίμηση. Στηρίξαμε το σύστημα πρόνοιας. Δώσαμε τη δυνατότητα στους πολίτες να συμμετάσχουν στις πολιτικές και κοινωνικές μεταρρυθμίσεις. Αφήσαμε τις τράπεζες να χρεοκοπήσουν και φτιάξαμε άλλες. Αυτά θα τα κάναμε ακόμη και εάν ήμασταν μέλος της ευρωζώνης», διευκρινίζει ο ισλανδός πρόεδρος.

Το ΔΝΤ διδάχθηκε πολλά από την ισλανδική εμπειρία
Σε ποιο βαθμό όμως μπορεί το ισλανδικό παράδειγμα να ακολουθηθεί από την καγκελάριο Μέρκελ, την διευθύντρια του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ και τους άλλους παίκτες που διαχειρίζονται την κρίση στην ευρωζώνη; «Η ισλανδική εμπειρία μπορεί να λειτουργήσει ως εγερτήριο κάλεσμα για τους άλλους. Να τους κάνει να επανεξετάσουν τις καθεστηκυίες στρατηγικές των τελευταίων 30 ετών. Η αντίδραση του ΔΝΤ στην ισλανδική περίπτωση ήταν ενδιαφέρουσα. Το πρόγραμμα διαχείρισης της κρίσης του ΔΝΤ ολοκληρώθηκε πριν από ενάμισι χρόνο. Στην αποχαιρετιστήρια σύσκεψη, οι υψηλόβαθμοι εκπρόσωποι του ΔΝΤ παραδέχθηκαν ότι διδάχθηκαν πολλά από την ισλανδική εμπειρία», καταλήγει ο Όλαφουρ Γκρίμσον.

Για να δούμε, όμως, τι γράφουν δύο ''αντικειμενικοί'' υποτίθεται αναλυτές. Πως παρουσιάζουν τα γεγονότα και πως τα σχολιάζουν συγκρίνοντας την Ισλανδία με την Ελλάδα.  

''Αντικειμενικός'' αναλυτής Νο1 σε αυτό το link.
http://www.otyposnews.gr...ives/37311#axzz2Jm93q3d2
(μην ξεχνάτε να διαβάζετε τα σχόλια των αναγνωστών.)

Χαριτολογώντας το ''αντικειμενικός''.
Μάλιστα είναι τόσο ''αντικειμενικός'' που επιλέγει να ξεκινήσει την ανάλυση του με το κλασσικό επιχείρημα :
Το δημοσίευμα αυτό το αφιερώνουμε στον Γιώργο Παπανδρέου και την «παρέα» του, σε όλους όσοι ψήφισαν το Μνημόνιο Ι, στον Λουκά Παπαδήμο και στους 199 βουλευτές που ψήφισαν το Μνημόνιο ΙΙ και στους συν αυτοίς, γνωστά και μη εξαιρετέα, κονδυλοφόρα και μη, «μνημονιακά» «παπαγαλάκια»…
Μπουχαχαχαχα μα τι ωραία που τα λέει ο αντιμνημονιακός αρχιπαπαγαλίσκος 5 αστέρων - όπως και  μεγάλη μερίδα του Ελληνικού λαού, που πιστεύει τέτοια κόλπα.

Διαβάζουμε τι γράφει ο αντικειμενικός αναλυτής: (που ήδη από την πρώτη του παράγραφο, προετοιμάζει τον αναγνώστη ότι μάλλον λέει παπαριές.)

Και μη βιαστούν οι «εθνοσωτήρες» μας, που μας έχουν «σώσει» επανειλημμένως, να «μιλήσουν» για «ανόμοια» πράγματα διότι τα οικονομικά μεγέθη είναι ποσοστιαίως ανάλογα με τα δικά μας και με την χώρα του «πάγου» να ήταν σε σαφώς χειρότερη θέση από εμάς… Απλά δεν δέχτηκαν την «βοήθεια» του ΔΝΤ και της ΕΕ και 4 χρόνια μετά η χώρα βρίσκεται σε σταθερή ανοδική πορεία, έχει ανάπτυξη 3,1% και περίπου 7% ανεργία!

Το 2008 η Ισλανδία πτώχευσε. Δεν απέφυγε δηλαδή αυτό που προσπαθούμε να αποφύγουμε εμείς επί δυο χρόνια χωρίς αποτέλεσμα, απ’ ότι φαίνεται. Το χρέος της το 2007, ένα χρόνο πριν τιναχτεί η στον αέρα η οικονομία της, ήταν 900% του ΑΕΠ! Ως φυσιολογική συνέχεια ακολούθησε οικονομική κρίση το 2008 με αποτέλεσμα οι τρεις τράπεζες της να πτωχεύσουν και το νόμισμά της να χάσει το 85% της αξίας του έναντι του ευρώ!

Την ώρα που ο πρωθυπουργός της σοσιαλδημοκρατικής κυβέρνησης συνασπισμού Γκέιρ Χόρντε βρισκόταν σε διαπραγματεύσεις για την λήψη δανείου ύψους 2.1 δισεκατομμυρίων δολαρίων…
Την ώρα που Βρετανία και Ολλανδία πρόσφεραν ακόμα 2.5 δισεκατομμύρια…
… Εμφανίστηκαν τα αρπακτικά του ΔΝΤ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης και πρότειναν να αναλάβουν την… κατάσταση για να «βγάλουν» τη χώρα από το… αδιέξοδο… Άκουσαν, όμως, ένα ηχηρό «Όχι» – χαστούκι στις «κακές» τους «συνήθειες»…

Τον Απρίλιο του 2009 η χώρα προχώρησε σε πρόωρες εκλογές. Έπρεπε να πληρωθούν 3 δις ευρώ. Οι πολίτες αρνήθηκαν να αναλάβουν αυτό το βάρος. Τα πολιτικά κόμματα αναγκάστηκαν να «συμπορευτούν» με την άποψη των πολιτών. Ο πρόεδρος Όλαφ Ραγκνάρ Γκρίμσον αρνήθηκε να επικυρώσει τον σχετικό νόμο και προχώρησε σε δημοψήφισμα.
Οι πιέσεις από όλους τους επίδοξους «σωτήρες» έγιναν αφόρητες.
Ο ίδιος ο Ισλανδός πρωθυπουργός αναφέρει: «Μας έλεγαν ότι ή θα ακολουθήσουμε το πρόγραμμά τους ή θα γίνουμε Κούβα»…
Και όλα αυτά γιατί η χώρα ήταν στον σωστό δρόμο για την ανάκαμψη της, χωρίς την «βοήθεια» των τοκογλύφων…
Τίποτα από τα πιο πάνω δεν πτόησαν τους Ισλανδούς και στο δημοψήφισμα του Μαρτίου του 2010 το 93% των πολιτών ψήφισαν κατά της πληρωμής των χρεών…
Είχε ήδη ξεκινήσει η … αντίστροφη μέτρηση και είχε αποκοπεί κάθε «δίοδος» και πεδίο δράσης σε… κοράκια, λαμόγια και τοκογλύφους…

Αναβαθμίστηκε από τον οίκο αξιολόγησης «Fitch» στην κατηγορία ΒΒΒ
Σήμερα, τέσσερα χρόνια μετά ο οίκος αξιολόγησης «Fitch Ratings» αναβάθμισε κατά μία βαθμίδα την πιστοληπτική ικανότητα της Ισλανδίας στην κατηγορία ΒΒΒ – για τον μακροπρόθεσμο δανεισμό της, εξέλιξη που επιτρέπει στη χώρα να θεωρείται εφεξής ως αξιόπιστος δανειολήπτης!
«Η επιστροφή της μακροπρόθεσμης αξιολόγησης σε ξένο συνάλλαγμα της Ισλανδίας στην κατηγορία «επενδύσεις» μεταφράζει την πρόοδο που έχει επιτευχθεί προκειμένου να αποκατασταθεί η μακροοικονομική σταθερότητα στη χώρα, η οποία έφερε επιτυχώς εις πέρας τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και για την ανοικοδόμηση της χρηματοοικονομικής αξιοπιστίας της χώρας», αναφέρει στην ανακοίνωσή του ο οίκος Fitch! Μια νέα σελίδα ανοίγει στην ιστορία του τόπου για τους εθνικά υπερήφανους Ισλανδούς…
Αναδημοσιεύουμε το ιστορικό της πτώχευσης όπως το είχαμε καταγράψει στις αρχές του χρόνου σε δημοσίευμά μας με τίτλο: «Διεφθαρμένα ΜΜΕ – Η σιωπή των… λυκοπροβάτων»!


''Αντικειμενικός'' αναλυτής Νο2 σε αυτό το link.
http://papaioannou-giann...F%80%CE%AF%CE%B1-%CF%80/
(άλλος ένας αντικειμενικός αναλυτής μπουχουχουχου - να μην ξεχνάτε να διαβάζετε τα σχόλια των αναγνωστών των links που παραθέτω)

Στην Ελλάδα σήμερα όλη μέρα ΜΜΕ και πολιτικοί παρουσιάζουν εικόνες από εμπάργκο τροφίμων φαρμάκων και καυσίμων και το αποκαλούν χρεοκοπία. Τερατολογούν για να στηρίξουν Σαμαρά ΓΑΠ και τραπεζίτες.
Ας δούμε τι συνέβη σε μια πραγματική πολύ πρόσφατη χρεοκοπία σε ευρωπαϊκό έδαφος.

Ας το διαβάσουμε το παρακάτω άρθρο σαν βιβλίο οδηγιών manual χρεοκοπίας. (μα πως τα γράφει ο παικταράς)

Η ιστορία ή οποία αποκαλύφθηκε από ένα ιταλικό ραδιοφωνικό σταθμό για την συνεχιζόμενη επανάσταση στην Ισλανδία είναι ένα χαρακτηριστικότατο παράδειγμα για το πόσο λίγο τα δικά μας Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης μας ενημερώνουν πραγματικά ή όχι για τα γεγονότα στον κόσμο. Το 2008, κατά την έναρξη της «κρίσης», η Ισλανδία κυριολεκτικά πτώχευσε. Από τότε αυτό το ελάχιστα γνωστό μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης «έχει χαθεί από τα ραντάρ της ενημέρωσης».

Κατά την διάρκεια που οι ευρωπαϊκές χώρες, η μια μετά την άλλη, απειλούνται από την πτώχευση, η οποία (η πτώχευση) απειλεί την ύπαρξη του Ευρώ, το πέσιμο της οποίας θα έχει ανεξέλεγκτες συνέπειες για όλο τον κόσμο, το τελευταίο πράγμα που θα ήθελαν οι Μερκελοσαρκοζύ και τα τσιράκια τους ανά τον κόσμο είναι να γίνει η Ισλανδία παράδειγμα για άλλες χώρες.

Ας δούμε γιατί.

Η Ισλανδία (πληθυσμός 320 χιλιάδες) ήταν μια από της πλουσιότερες χώρες του κόσμου. Το 2003 με την τελική επικράτηση του νεοφιλελεύθερου καθεστώτος όλες οι τράπεζες ιδιωτικοποιήθηκαν και, με στόχο την προσέλκυση ξένων επενδύσεων, οι τράπεζες αυτές προσέφεραν το ον λαϊν-μπάνκινκ και με την συνδρομή του χαμηλότερου δυνατού κόστους οι τράπεζες αυτές έδειχναν μεγάλα ποσοστά κερδών. Οι λογαριασμοί, οι οποίοι ονομάστηκαν IceSave, προσέλκυσαν πολλούς μικρούς Βρετανούς και Ολλανδούς επενδυτές. Αλλά παράλληλα με την αύξηση των επενδύσεων αυξανόταν και το εξωτερικό χρέος των τραπεζών.

Το 2003 το χρέος της Ισλανδίας ήταν ίσο με το 200% του ΑΕΠ, ενώ το 2007 είχε φτάσει στο 900%. Στην Ελλάδα σήμερα είναι στο 160% Η παγκόσμια οικονομική κρίση του 2008 έκανε το τελικό χτύπημα. Οι τρεις βασικές τράπεζες της Ισλανδίας ( Landbanki, Kapthing και η Glitnir) πτώχευσαν. Η κορόνα έχασε 85% της αξίας της έναντι του Ευρώ. Στο τέλος του χρόνου η Ισλανδία κήρυξε πτώχευση.
Η κρίση οδήγησε την Ισλανδία, με την διαδικασία της άμεσης δημοκρατίας, στην αποκατάσταση των κυριαρχικών δικαιωμάτων των Ισλανδών μέσον του νέου συντάγματος. Αλλά αυτό επιτεύχθηκε με μεγάλο πόνο. 
Να πως έγινε αυτό.

Ο πρωθυπουργός της σοσιαλδημοκρατικής κυβέρνησης συνασπισμού Γκέιρ Χόρντε βρισκόταν σε διαπραγματεύσεις για την παροχή δανείου ύψους 2.1 δισεκατομμυρίων δολαρίων, στο οποίο (στο δάνειο) η Βρετανία και η Ολλανδία πρόσθεσαν ακόμα 2.5 δισεκατομμύρια. Η διεθνής οικονομικοί κύκλοι πίεζαν την Ισλανδία για δραστικά μέτρα. Το ΔΝΤ και η ΕΕ ήθελαν να πάρουν το πιο πάνω χρέος «πάνω τους» με επιχείρημα ότι αυτός ο τρόπος είναι ο μόνος για να μπορέσει η Ισλανδία να ξεπληρώσει την Βρετανία και την Ολλανδία.

Οι συνεχόμενες διαμαρτυρίες και ταραχές ανάγκασαν την κυβέρνηση να παραιτηθεί. Οι πρόωρες εκλογές του Απριλίου του 2009 ανέδειξαν στην κυβέρνηση έναν αριστερό συνασπισμό το οποίο καταδίκασε το νεοφιλελεύθερο οικονομικό σύστημα, αλλά αμέσως παραδόθηκε στις απαιτήσεις των δανειστών και έπρεπε -η Ισλανδία- να επιστρέψει συνολικά τρία και πλέον δισεκατομμύρια Ευρώ. Έπρεπε ο κάθε Ισλανδός τα επόμενα 15 χρόνια να πληρώνει 100 Ευρώ κάθε μήνα. Έπρεπε δηλ. ο λαουτζίκος να θυσιαστεί για χρέη κάποιον ιδιωτών προς κάποιους άλλους ιδιώτες. Αυτό ήταν η σταγόνα η οποία υπερχείλισε το ποτήρι.

Αυτό που συνέβη ήταν πρωτοφανές. Η γνώμη ότι οι Ισλανδοί πρέπει να πληρώνουν για τα λάθη των οικονομικών μονοπωλίων, ότι το σύνολο της χώρας πρέπει να πολιορκείται για αποπληρωμή ιδιωτικών χρεών, άλλαξε την σχέση μεταξύ πολιτών και πολιτικών θεσμών, γεγονός το οποίο τελικά οδήγησε την πολιτική ελίτ της Ισλανδίας να πάρει μέρος του εκλογικού σώματος. Ο πρωθυπουργός Όλαφ Ραγκνάρ Γκρίμσον αρνήθηκε να επικυρώσει τον νόμο το οποίο ανάγκαζε τους πολίτες να σηκώσουν τα βάρη των Ισλανδών τραπεζιτών και συμφώνησε να συγκαλέσει δημοψήφισμα.

Φυσικά η διεθνής κοινότητα αύξησε την πίεση στην Ισλανδία. Η Βρετανία και η Ολλανδία απειλούσαν με σκληρή καταστολή η οποία θα οδηγούσε σε απομόνωση της χώρας. Όταν η Ισλανδία ετοιμαζόταν για δημοψήφισμα, το ΔΝΤ απειλούσε την χώρα να στερήσει οποιαδήποτε βοήθεια. Η Βρετανική κυβέρνηση απειλούσε να παγώσει τις καταθέσεις και τις αποταμιεύσεις των Ισλανδών. Όπως έλεγε ο Γκρίμσον: «Μας έλεγαν αν δεν δεχθούμε τους όρους τους, θα γίνουμε η Κούβα του Βορρά. Ναι, αλλά αν συμφωνούσαμε θα γινόμασταν η Αϊτή του Βορρά».

Στο δημοψήφισμα του Μαρτίου του 2010 το 93% των Ισλανδών ψήφισαν κατά της πληρωμής των χρεών. Το ΔΝΤ πάγωσε τους δανεισμούς αμέσως. Αλλά η επανάσταση (για την οποία δεν έγραψε κανένα από τα ΜΜΕ, περιλαμβανομένου και του Euronews) δεν πτοήθηκε. Με την υποστήριξη των οργισμένων πολιτών η κυβέρνηση ξεκίνησε έρευνες για αστικές και ποινικές ευθύνες κατά των υπευθύνων για την οικονομική κρίση. Το Ιντερπόλ εξέδωσε διεθνές ένταλμα σύλληψης για τον πρώην πρόεδρο της τράπεζας Kaupthing Σιγκιζμούντ Έϊναρδσον. Αλλά και πολλοί τραπεζίτες, εγκατέλειψαν εσπευσμένα την χώρα.

Όμως οι Ισλανδοί δεν σταμάτησαν εκεί. Αποφάσισαν να υιοθετήσουν νέο σύνταγμα, το οποίο θα απαλλάξει την χώρα από την δύναμη της Διεθνής οικονομίας και των εικονικών νομισμάτων.

Για να γραφτεί νέο σύνταγμα ο Λαός της Ισλανδίας εξέλεξε 25 άτομα μεταξύ 522 ενήλικων, οι οποίοι δεν ανήκαν σε κανένα από τα πολιτικά κόμματα του κατεστημένου. Οι αντιπρόσωποι αυτοί έπρεπε να είχαν προταθεί τουλάχιστον από 30 άτομα. Το έγγραφο γράφτηκε μέσα από το διαδίκτυο. Οι πολίτες μπορούσαν να κάνουν προτάσεις και σχόλια, βλέποντας με τα ίδια τους τα μάτια την διαμόρφωση του συντάγματος. Το σύνταγμα το οποίο τελικά γεννήθηκε μέσα από συμμετοχή των πολιτών, θα παρουσιαστεί στο κοινοβούλιο προς έγκριση μετά από τις επόμενες εκλογές.

Όσοι φοβούνται την χρεοκοπία ας ρίξουν μια ματιά στην Ισλανδία όπου μια μικρή χώρα με δύναμη και με σαφήνεια διακηρύσσει ότι ο Λαός τους είναι κυρίαρχος….

Αυτός είναι ο λόγος που η Ισλανδία δεν είναι στις ειδήσεις. Σήμερα η Ισλανδία των ψαράδων χωρίς τον ορυκτό πλούτο, την Βιομηχανία και τον Γεωργικό τομέα που έχουμε εμείς, έχει ανάπτυξη 3.1% και ανεργία 6.9% το 2011.

Η Ελλάδα έχει 7% ύφεση και 21% ανεργία

Ας αφήσουμε όμως τους ''αντικειμενικούς'' αναλυτές που συγκρίνουν ανόμοια πράγματα και ας δούμε ....

To χρονικό της Ισλανδικής κατάρρευσης
Το φθινόπωρο του 2008 η χώρα συμπαρασύρθηκε στη δίνη της διεθνούς χρηματοπιστωτικής κρίσης. Η κυβέρνηση εισήγαγε επείγουσα νομοθεσία και της δόθηκαν ενισχυμένες εξουσίες επί του τραπεζικού τομέα, ενώ κλειδώθηκε προσωρινά και η ισοτιμία της κορόνας έναντι του ευρώ (131 κορόνες προς 1 ευρώ). Νωρίτερα, το εθνικό νόμισμα είχε δεχτεί ισχυρή επίθεση από κερδοσκόπους.

Η Ρωσία φερόταν έτοιμη να παράσχει δάνειο ύψους 4 δισ. ευρώ. To Νοέμβριο του 2008 εγκρίθηκε η χορήγηση δανείου από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και από σκανδιναβικά κράτη προς τη χώρα. Οι διαμαρτυρίες ενάντια στην οικονομική κρίση συνεχίστηκαν και κορυφώθηκαν τον Ιανουάριο του 2009, όταν για πρώτη φορά από το 1949 (οπότε είχαν εκδηλωθεί διαδηλώσεις εναντίον του ΝΑΤΟ), η αστυνομία αναγκάστηκε να κάνει χρήση δακρυγόνων.Υπό το βάρος της κατάρρευσης της εθνικής οικονομίας, ο πρωθυπουργός παραιτήθηκε (επικαλούμενος όμως λόγους υγείας) και προκήρυξε πρόωρες εκλογές για τις 9 Μαΐου. Η νέα πρωθυπουργός, Γιόχανα Σιγκουρδαντότιρ προκήρυξε γενικές εκλογές για τις 25 Απριλίου.

6 Οκτωβρίου 2008
Η ισλανδική κυβέρνηση αναγκάστηκε να εγγυηθεί τις τραπεζικές καταθέσεις στο εσωτερικό της, ενώ έχει σταματήσει από το πρωί κάθε διαπραγμάτευση των τραπεζικών τίτλων στο χρηματιστήριο της χώρας. Οι καταθέσεις που εγγυάται η κυβέρνηση είναι 8,6 φορές το ετήσιο ΑΕΠ της χώρας. Για να γίνει αντιληπτό το μέγεθος της εγγύησης θα πρέπει να τονιστεί πως, οι καταθέσεις στην Ιρλανδία, η οποία επίσης προχώρησε σε ανάλογη εγγύηση, δεν είναι παρά 2,6 φορές το ΑΕΠ και στην Ελλάδα μόνο μία.

Ο πρωθυπουργός της Ισλανδίας Γκέιρ Χάαρντε εξηγεί ότι οι τράπεζες έχουν γίνει υπερβολικά μεγάλες και ότι πρέπει να απαλλαγούν από στοιχεία τους στο εξωτερικό.
Η κυβέρνηση είχε παρέμβει την περασμένη εβδομάδα, κρατικοποιώντας την τρίτη τράπεζα της χώρας, την Glitnir, κινητοποιώντας όμως για αυτό το 10% των συναλλαγματικών της αποθεμάτων. Η μεγαλύτερη τράπεζα της χώρας, η Κupthing, λέει ότι η ίδια δεν χρειάζεται κρατική παρέμβαση στο μέτρο που συμμετέχει στο σχέδιο σταθεροποίησης της αγοράς μαζί με τη Riksbank, την κεντρική τράπεζα.

Βλέποντας να στερεύουν απότομα τα χρηματοπιστωτικά έσοδα, η ισλανδική κυβέρνηση προσφεύγει στα συνδικάτα, ζητώντας όχι μόνο τα συνταξιοδοτικά αποθέματά τους αλλά και συγκράτηση μισθών παρά τον πληθωρισμό που έχει φθάσει στα 14%, έστω και με αντίτιμο να επανεξετάσει την άρνησή της για ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Η κυβέρνηση ζητάει από τα συνταξιοδοτικά ταμεία να εισάγουν επειγόντως 200 δισ. κορόνες (1,3 δισ. ευρώ) από το εξωτερικό. Μόνο την τελευταία εβδομάδα η κορόνα έχασε το 20% της αξίας της σε σχέση με το δολάριο.

Σύμφωνα με την Ένωση των Ασφαλιστικών Ταμείων, τα συνολικά κεφάλαια των Ταμείων ανέρχονται σε 1,8 τρισεκατομμύρια κορώνες, (11,56 δισεκατομμύρια ευρώ) από τα οποία τα 500 δισεκατομμύρια (3,22 δισ. ευρώ) είναι στο εξωτερικό και η Ένωση κάλεσε τα μέλη της να πουλήσουν τα μισά.

H Standard and Pοor's υποβίβασε τη διεθνή πιστοληπτική ικανότητα της χώρας από την κατηγορία Α στην ΒΒΒ.

8 Οκτωβρίου 2008
Ο πρωθυπουργός της χώρας Γκέιρ Χάαρντε δηλώνει πως «οι φίλοι της Ισλανδίας την εγκατέλειψαν τη στιγμή που τους είχε ανάγκη» και εξήγησε ότι η άρνησή τους να βοηθήσουν οικονομικά, ανάγκασε την κυβέρνηση να ζητήσει βοήθεια από τη Ρωσία. «Δεν λάβαμε την υποστήριξη που ζητήσαμε από τους φίλους μας» σημείωσε χαρακτηριστικά. Ο Χάαρντε δηλώνει «απογοητευμένος»,
Η κορόνα έχει φτάσει να χάνει το 25% της αξίας της σε σχέση με το δολάριο.
Ο Ρώσος υπουργός Οικονομικών Αλεξέι Κουντρίν επιβεβαιώνει ότι δέχθηκε αίτημα από την κυβέρνηση της Ισλανδίας και σημειώνει ότι αυτό «αντιμετωπίζεται θετικά».
Ο επικεφαλής της κεντρικής τράπεζας της Ισλανδίας Ντέιβιντ Οντσον ανακοινώνει την τελική συμφωνία για δάνειο 4 δισ. ευρώ, με διάρκεια αποπληρωμής τέσσερα χρόνια.

Αυτό που γνωρίζει με βεβαιότητα ο Ισλανδός κεντρικός τραπεζίτης είναι η κατάσταση στην οποία βρίσκονται οι χρηματοπιστωτικοί όμιλοι της χώρας του και οι πιέσεις που υφίσταται η κορόνα.
Η παγκόσμια πιστωτική κρίση έπληξε τους ομίλους του διογκωμένου χρηματοπιστωτικού τομέα. Οι μεγαλύτερες ισλανδικές τράπεζες «ξανοίχτηκαν» επικίνδυνα τα τελευταία χρόνια και έφθασαν να χρωστούν στο εξωτερικό το 12πλάσιο του ετήσιου ΑΕΠ της χώρας.
Οι καταθέσεις με δημόσια εγγύηση είναι 8,5 φορές το ΑΕΠ της χώρας.
Μετά την κρατικοποίηση της τράπεζας Glitnir (με την κινητοποίηση του 10% των συναλλαγματικών αποθεμάτων), κρατικοποιείται και η τράπεζα Landsbanki, η δεύτερη μεγαλύτερη τράπεζα της χώρας, για να αποτραπεί η κατάρρευση του χρηματοπιστωτικού συστήματος.

Το 90% του εξωτερικού χρέους της Ισλανδίας δημιουργήθηκε από τις τρεις μεγαλύτερες τράπεζες: Κaupthing, Landsbanki και Glitnir. Οι δύο τελευταίες πέρασαν πλέον στον έλεγχο του κράτους. Επιπλέον το κράτος δάνεισε 500 εκατ. ευρώ στην Κaupthing και εγγυήθηκε τις καταθέσεις.

Για την κορόνα επελέγη η λύση της σύνδεσης με καλάθι νομισμάτων με ισοτιμία 130 κορόνες ανά ευρώ. Όμως το νόμισμα ήταν τόσο ευάλωτο που η ισοτιμία του έφτασε στις 200 κορόνες ανά ευρώ στις 11.39 ώρα Ρέικιαβικ (έχασε δηλαδή το 50% της αξίας του) για να ανακάμψει το μεσημέρι στις 150 κορόνες ανά ευρώ. 
Ισοτιμία Ευρώ - Ισλανδική κορόνα

«Είμαι βαθύτατα σοκαρισμένος.Η σύνδεση του νομίσματος αποδείχθηκε ότι δεν είναι καθόλου αξιόπιστη» δηλώνει στο Βloomberg ο Λαρς Κρίστενσεν , επικεφαλής του τμήματος συναλλάγματος της Danske Βank στην Κοπεγχάγη. Ο Δανός αναλυτής προσθέτει ότι για να είναι αξιόπιστη η σύνδεση του νομίσματος χρειάζονται αξιόπιστα μέτρα για τη σταθεροποίηση της ισλανδικής οικονομίας, «κάτι που ακόμη δεν έχουμε δει».
Από το περασμένο Σαββατοκύριακο ο τόνος των δηλώσεων του πρωθυπουργού Χάαρντε ήταν δραματικός. Παραδέχθηκε ευθέως ότι ο τραπεζικός τομέας της χώρας είναι υπερβολικά μεγάλος και ότι οι τράπεζες πρέπει να ξεφορτωθούν επειγόντως (με τη βοήθεια χωρών του εξωτερικού) τα «τοξικά» κεφάλαια που τις βαρύνουν.

9 Οκτωβρίου 2008
Η κυβέρνηση τις Ισλανδίας αποφάσισε να κρατικοποιήσει και την Κaupthing, τη μεγαλύτερη τράπεζα της χώρας, μετά τις Landsbanski και Glitnir. Έτσι το κράτος βρέθηκε να ελέγχει σχεδόν όλο τον τραπεζικό τομέα, που κυριολεκτικά κατέρρευσε κάτω από τις αμαρτίες του.
Το «ισλανδικό θαύμα» χρειάστηκε κάποια χρόνια για να δημιουργηθεί αλλά μόλις μερικές ημέρες για να καταρρεύσει.

Ο πρωθυπουργός Γκέιρ Χάαρντε ανακοινώνοντας την κρατικοποίηση των τραπεζών, διαβεβαιώνει τους πολίτες ότι οι αποταμιεύσεις τους είναι εγγυημένες - αν και θα παγώσουν για κάποιο διάστημα. Έχοντας τη σύμφωνη γνώμη της αντιπολίτευσης, ανήγγειλε παράλληλα τη δημιουργία δημόσιου ταμείου για τα στεγαστικά δάνεια των 300.000 Ισλανδών. «Θέλω να είμαι ειλικρινής», δήλωσε στους συμπατριώτες του. «Η κρίση δεν έχει τελειώσει. Θα κάνουμε τα πάντα για να προστατεύσουμε τις αποταμιεύσεις σας. Χρειαζόμαστε όμως κι άλλα χρήματα. Κι αν δεν τα βρούμε, η Ισλανδία κινδυνεύει με χρεοκοπία». Με άλλα λόγια, να γίνει ένα «αποτυχημένο κράτος».

Οι τράπεζες γεννούσαν κέρδη, η Ισλανδία είχε το μεγαλύτερο κατά κεφαλήν εισόδημα στην Ευρώπη. Ένας Ισλανδός, ο Μπγιοργκοφούλ Γκούντμουντσον, είχε αγοράσει την αγγλική ομάδα Γουέστ Χαμ. Όπως αποδείχθηκε, όμως, ο βασιλιάς ήταν γυμνός. Η Ισλανδία είναι μια χώρα που το ΑΕΠ της φτάνει τα 20 δισεκατομμύρια δολάρια. Οι τρεις μεγαλύτερες τράπεζες της χώρας όμως (αυτές που κρατικοποιήθηκαν) χρωστούν τώρα 126 δισ. δολάρια.

«Εδώ και πολλές γενιές διαβιώνουν με δανεικά, πάνω από τις πραγματικές δυνατότητες της οικονομίας τους», επισήμανε η Monde. Και τώρα παρακολουθούν με δέος τον πληθωρισμό να καλπάζει στο 15% και την ισλανδική κορόνα να έχει χάσει το 60% της αξίας της μέσα σε ένα χρόνο.
Η Εποπτική Οικονομική Αρχή της Ισλανδίας εγγυήθηκε τις καταθέσεις της Kaupthing, που έχει υποκαταστήματα σε Σουηδία, Βρετανία, Γερμανία, Νορβηγία, Βέλγιο, Φινλανδία, Λουξεμβούργο, Αυστρία και Ελβετία! Όμως ο Βρετανός πρωθυπουργός Γκόρντον Μπράουν απείλησε να πάει στα δικαστήρια το ισλανδικό δημόσιο αν χάσουν τα λεφτά τους οι 300.000 Βρετανοί καταθέτες της Landsbanki. Γι αυτό ο Ισλανδός ομόλογός του Χάαρντε κάλεσε τον «τσάρο» της βρετανικής Οικονομίας, Αλιστερ Ντάρλιγκ, σε συμβιβασμό.

Όπως επισήμανε ο οικονομολόγος της Deutsche Bank, Ερικ Γκίλμπεργκ, ο ισλανδικός τραπεζικός κλάδος βρίσκεται «ίσως στη χειρότερη θέση στον αναπτυγμένο κόσμο για να αντιμετωπίσει τη συνεχιζόμενη πιστωτική κρίση», καθώς η κυβέρνηση αδυνατεί να καλύψει όλα τα χρέη. Το έκτακτο δάνειο 5 δισ. κορόνες της σουηδικής κεντρικής τράπεζας στην Kaupthing ήταν απλή ασπιρίνη.

Σημειώνεται ότι η διοίκηση της τράπεζας παραιτήθηκε, αλλά η Σοσιαλδημοκρατική Συμμαχία, που συμμετέχει στον κυβερνητικό συνασπισμό, ζήτησε την κεφαλή επί πίνακι της ηγεσίας της κεντρικής τράπεζας της Ισλανδίας. Και οι πολίτες κάνουν τον... σταυρό τους, που εξακολουθούν να λειτουργούν τα γκισέ, τα ΑΤΜ, τα τηλεφωνικά κέντρα και οι ηλεκτρονικές σελίδες των υπό κατάρρευση ιδρυμάτων.

Tα golden boys των Βίκινγκς έκαναν κανονική απόβαση στην Αγγλία, αποκτώντας ποδοσφαιρικές ομάδες (όπως η Landsbanki τη Γουέστ Χαμ) και οίκους μόδας.
Έτσι το εθνικό εισόδημα των Ισλανδών αυξήθηκε κατακόρυφα, αλλά τα πράγματα έσφιξαν όταν στέγνωσε η ρευστότητα των αγορών ανά τον κόσμο και οι ισλανδικές τράπεζες δεν μπορούσαν πια να εξυπηρετήσουν τα υπέρογκα χρέη τους.

Το πιο ανησυχητικό είναι πως οι υποτιθέμενοι γκουρού των αγορών δεν είχαν πάρει μυρωδιά για την επερχόμενη καταστροφή. Mόλις στις 26 Σεπτεμβρίου η διοίκηση της Kaupthing εξέφρασε την αισιοδοξία της για την πορεία των εργασιών και προανήγγειλε... καλά αποτελέσματα για το τρίτο τρίμηνο του 2008!
 
Βραχυπρόθεσμες υποχρεώσεις τραπεζών ως ποσοστό του ΑΕΠ (2008)

14 Οκτωβρίου 2008
Ο γενικός δείκτης του χρηματιστηρίου του Ρέικιαβικ (ΟΜΧ 15) σημειώνει βουτιά 77%, καταγράφοντας τη μεγαλύτερη πτώση που έχει σημειωθεί ποτέ στην Ισλανδία. Το χρηματιστήριο άνοιξε το πρωί ύστερα από τρεις ημέρες, κατά τις οποίες παρέμενε κλειστό. Η κυβέρνηση είχε κλείσει το χρηματιστήριο την περασμένη Πέμπτη, καθώς η κατάρρευση του χρηματοπιστωτικού συστήματος είχε οδηγήσει τον γενικό δείκτη σε υποχώρηση 30% μέσα σε εννέα ημέρες.
Στον δείκτη ΟΜΧ 15 περιλαμβάνονται οι μετοχές δεκαπέντε εταιρειών, ωστόσο έχει ανασταλεί η διαπραγμάτευση των μετοχών των τριών τραπεζών που πέρασαν στον έλεγχο του Δημοσίου. Πριν από την εθνικοποίηση, οι τρεις τράπεζες αντιπροσώπευαν το 76% του γενικού δείκτη!

Οι ξένες τράπεζες έπαψαν να συναλλάσσονται σε κορόνες.
Χάρη στα ελκυστικά επιτόκια, οι τράπεζες της Ισλανδίας είχαν καταφέρει να συγκεντρώσουν πολλούς πελάτες από το εξωτερικό, οι οποίοι τώρα «ψάχνονται» και αγωνιούν για τα χρήματά τους.
Στη Βρετανία, οι καταθέσεις των δήμων και άλλων δημόσιων φορέων στις ισλανδικές τράπεζες αγγίζουν το 1 δισ. στερλίνες (1,27 δισ. ευρώ), ενώ στους (άτυχους) καταθέτες περιλαμβάνονται και εκατοντάδες χιλιάδες βρετανοί πολίτες. Υπολογίζεται ότι οι καταθέσεις των περίπου 300.000 Βρετανών υπερβαίνουν τα 5 δισ. ευρώ! Η βρετανική κυβέρνηση βρίσκεται διαρκώς σε ανοιχτή γραμμή με την ισλανδική ηγεσία για να εξασφαλίσει ότι οι βρετανοί καταθέτες θα πάρουν πίσω τα λεφτά τους. Το βρετανικό υπουργείο Οικονομικών διαβεβαιώνει ότι οι καταθέσεις δεν κινδυνεύουν.

29 Νοεμβρίου 2008
Περίπου 4.000 άτομα συγκεντρώνονται έξω από το Κοινοβούλιο της χώρας ζητώντας την παραίτηση της κυβέρνησης και την προκήρυξη εκλογών. Οι αντικυβερνητικές διαδηλώσεις επαναλαμβάνονται εδώ και οκτώ εβδομάδες και σταδιακά γίνονται όλο και πιο μαζικές. Σε αυτή τη διαδήλωση πήραν μέρος από αναρχικούς και κουκουλοφόρους, μέχρι συνταξιούχους και οικογένειες με τα παιδιά τους.
Την περασμένη εβδομάδα οι διαδηλωτές συγκρούστηκαν με την αστυνομία, καθώς προσπάθησαν να εισβάλουν σε ένα αστυνομικό τμήμα για να απελευθερώσουν έναν συλληφθέντα διαδηλωτή.
Αυτή τη φορά οι διαδηλωτές αρκέστηκαν στο να πετάξουν πατάτες στην πόρτα του Κοινοβουλίου, συμβολίζοντας την οικονομική εξαθλίωση.

Ο πρωθυπουργός Γκέιρ Χάαρντε αρνείται να εγκαταλείψει το αξίωμά του και δηλώνει ότι θα ηγηθεί της χώρας σε αυτή τη δύσκολη στιγμή.
«Νομίζω ότι θα έχουμε μια σημαντική πτώση στο ΑΕΠ και στην αγοραστική δύναμη και αύξηση στα ποσοστά ανεργίας. Το 2009 θα είναι μια πολύ δύσκολη χρονιά για εμάς» δηλώνει ο Χάαρντε.

26 Ιανουαρίου 2009
Υπό το βάρος της κοινωνικής αντίδρασης την οποία προκάλεσε η πρωτοφανής χρεοκοπία της Ισλανδίας ο πρωθυπουργός Γκέιρ Χάαρντε υποβάλλει την παραίτησή του στον πρόεδρο της χώρας Ολαφουρ Γκρίμσον. Έτσι η κυβέρνηση συνασπισμού του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος με το κεντροδεξιό κόμμα της Ανεξαρτησίας του παραιτηθέντος κ. Χάαρντε οδηγείται στην κατάρρευση έπειτα από τρεις μήνες πρωτόγνωρης για τα δεδομένα της χώρας κοινωνικής έντασης.

«Πραγματικά μετανιώνω που δεν μπορεί να συνεχίσει αυτή η κυβέρνηση συνασπισμού. Πιστεύω ότι θα ήταν η καλύτερη λύση» δήλωσε σε δημοσιογράφους ο πρωθυπουργός, ο οποίος είχε ήδη από την περασμένη Παρασκευή δηλώσει ότι θα διεξαχθούν πρόωρες εκλογές στις 9 Μαΐου. Όμως κατά τη διάρκεια του Σαββατοκύριακου τουλάχιστον 5.000 διαδηλωτές συγκεντρώθηκαν μπροστά στο Κοινοβούλιο ζητώντας την άμεση παραίτησή του. Η πολιτική αστάθεια μοιάζει πλέον ορατό ενδεχόμενο για τους επόμενους τρεις μήνες, καθώς η υπουργός Εξωτερικών (των Σοσιαλδημοκρατών) Ινγκιμπγιόργκ Γκισλαντότιρ και επικρατέστερη για την ανάληψη της πρωθυπουργίας δήλωσε ότι δεν προτίθεται να διεκδικήσει τη θέση, υποδεικνύοντας ως καταλληλότερη την υπουργό Κοινωνικών Υποθέσεων Γιοχάνα Σιγκουρνταρντοτίρ.
Ο απερχόμενος πρωθυπουργός από την πλευρά του ευχήθηκε να βρεθεί κάποιο στέλεχος του κόμματός του για να αναλάβει την «ηλεκτρική καρέκλα» μέχρι την προσφυγή στις κάλπες. Πολιτικά «καμένο χαρτί» ο ίδιος ανακοίνωσε ότι δεν θα είναι καν υποψήφιος, επικαλούμενος λόγους υγείας.

Όσο πρωτόγνωρη είναι η ένταση των διαδηλώσεων, άλλο τόσο αναπάντεχη ήταν η οικονομική κατάρρευση μιας ολόκληρης χώρας υπό το βάρος του υπερβολικού δανεισμού των τραπεζών που άγγιξε το ιλιγγιώδες ποσό των 61 δισ. δολαρίων. Οι τρεις μεγαλύτερες από αυτές εξαναγκάστηκαν σε κρατικοποίηση, ενώ η κυβέρνηση κατέφυγε σε δανεισμό από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ύψους 2,1 δισ. δολαρίων. Η ιδέα της ένταξης στους «ασφαλείς» κόλπους της Ευρωπαϊκής Ένωσης αρχίζει πλέον να αποκτά ένθερμους υποστηρικτές τόσο στον πολιτικό κόσμο όσο και στην κοινωνία.

29 Ιανουαρίου 2009
Για πρώτη φορά στον κόσμο πολιτικός που έχει παραδεχθεί ανοιχτά την ομοφυλοφιλία της θα αναλάβει τα ηνία κυβέρνησης. Η 66χρονη Γιοχάνα Σιγκουρνταρντοτίρ, πρώην αεροσυνοδός και μέχρι πρότινος υπουργός Κοινωνικών Υποθέσεων της Ισλανδίας, είναι η επικρατέστερη στο κόμμα Σοσιαλιστική Δημοκρατική Συμμαχία για να γίνει υπηρεσιακή πρωθυπουργός.
Η κυρία Σιγκουρνταρντοτίρ θα ηγηθεί της Ισλανδίας ως τις πρόωρες εκλογές τον Μάιο.

Σύμφωνα με πηγές των Βρυξελλών, «μια αίτηση της Ισλανδίας θα γίνει δεκτή ιδιαίτερα θετικά, θα επιταχυνθούν οι διαπραγματεύσεις και πιθανώς η χώρα να ενταχθεί σε χρόνο-ρεκόρ, ακόμη και ως το 2011».
Θετικότατος για την ένταξη της οικονομικά κατεστραμμένης νησιωτικής χώρας ήταν και ο Ευρωπαίος επίτροπος αρμόδιος για τη Διεύρυνση Ολι Ρεν. «Η Ένωση προτιμά να γίνουν μέλη δύο κράτη ταυτόχρονα παρά ένα. Αν η Ισλανδία καταθέσει αίτηση σύντομα και οι διαπραγματεύσεις είναι ταχείες, πιθανόν να εισέλθει μαζί με την Κροατία. Η Ισλανδία διαθέτει μία από τις παλαιές δημοκρατίες στον κόσμο, ενώ η στρατηγική και οικονομική της θέση αποτελούν πλεονεκτήματα για την ΕΕ» είπε ο κ. Ρεν.

03 Μαίου 2009
Η επικράτηση του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος της Γιοχάνα Σιγκουρνταρντότιρ, η οποία είχε αναλάβει χρέη υπηρεσιακής πρωθυπουργού από τον Ιανουάριο, συνιστά μια χαρακτηριστική μετακίνηση των ψηφοφόρων προς τα αριστερά, τιμωρώντας το άλλοτε πανίσχυρο Κόμμα της Ανεξαρτησίας, το οποίο θεωρήθηκε υπεύθυνο για την κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος της χώρας και έλαβε μόλις 24% των ψήφων (16 έδρες). Οι Σοσιαλδημοκράτες απέσπασαν 30,9% των ψήφων (20 έδρες) και οι εταίροι τους, το κίνημα Αριστερά- Πράσινοι, 21,5% των ψήφων (14 έδρες).

Η Ισλανδία- παρά την αξιοσημείωτη οικονομική της ανάπτυξη μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο- μετά την κατάρρευση του τραπεζικού της συστήματος, τον περασμένο Οκτώβριο, υποχρεώθηκε να λάβει οικονομικό πακέτο βοήθειας ύψους 7,5 δισ. ευρώ από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, ενώ ο δείκτης της ανεργίας τον Μάρτιο άγγιξε το 9% (από 1% που ήταν πριν). Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο εκτιμά ότι αυτόν τον χρόνο το Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν της χώρας θα γνωρίσει συρρίκνωση της τάξεως του 10%.

Η κυρία Σιγκουρνταρντότιρ θα κληθεί να πείσει τους Ισλανδούς ότι η ένταξη της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση δεν θα «καταβροχθίσει» τον τρόπο ζωής τους. Σε μια χώρα που ανακηρύχθηκε δημοκρατία μόλις το 1944, η απεμπόληση της κυριαρχίας της- και κυρίως η απώλεια ελέγχου στην αλιευτική πολιτική- χάριν των ευρωπαϊκών θεσμών αντιμετωπίζεται με δυσπιστία.

«Πολλοί άνθρωποι δεν διατίθενται να ανεχθούν κάποιον υπουργό στις Βρυξέλλες να αποφασίζει πόσους τόνους μπακαλιάρου επιτρέπεται να αλιεύει τον χρόνο,παρ΄ όλο που αυτή η απόφαση θα λαμβάνεται μαζί με την ισλανδική κυβέρνηση και η σημασία του θα είναι κατά βάση συμβολική»είπε ο Στεφάν Ολαφσον, καθηγητής Κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Ισλανδίας. Ωστόσο, η κυρία Σιγκουρνταρντότιρ έχει τονίσει ότι δεν πρόκειται να επιτρέψει να περάσει ο έλεγχος των πλουτοπαραγωγικών πηγών της Ισλανδίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

8 Ιουνίου 2009
Κατά 3,6% μειώθηκε το ΑΕΠ του α΄ τριμήνου της Ισλανδίας έναντι του δ΄ τριμήνου του 2008, ενώ κατά 3,9% ήταν μειωμένο έναντι του αντίστοιχου τριμήνου πέρυσι. Η Στατιστική Υπηρεσία επίσης αναθεώρησε προς τα κάτω την πρώτη εκτίμηση για τη μείωση του ΑΕΠ κατά το δ΄ τρίμηνο του 2008, από το αρχικό-1,3% σε-1,5%.
Η ύφεση που πλήττει την Ισλανδία αναμένεται να εκτινάξει την ανεργία από τα μηδενικά επίπεδα πέρυσι σε 10% εφέτος, ως άμεση συνέπεια των αυξανόμενων χρεοκοπιών, ενώ επίσης οι κυβερνητικές εκτιμήσεις για την εφετινή παραγωγή της προβλέπουν ετήσια συρρίκνωση πάνω από το 10%. Σύμφωνα με τις χθεσινές ανακοινώσεις, και το εξωτερικό εμπόριο επιδεινώνεται ραγδαία, καθώς «οι εξαγωγές μειώθηκαν κατά 1,9%, ενώ οι εισαγωγές αυξήθηκαν κατά 7,8% στο α΄ τρίμηνο του 2009 έναντι του τελευταίου τριμήνου του 2008».

11 Νοεμβρίου 2009
Για τέταρτη φορά το τελευταίο 18μηνο η πιστοληπτική ικανότητα της Ισλανδίας υποβαθμίστηκε χθες από τη Moody’s.
Η Ισλανδία έχασε την κορυφαία αξιολόγηση Aaa τον Μάιο του 2008.

Καθώς το πλήγμα από την παγκόσμια κρίση γινόταν όλο και ισχυρότερο, η Moody’s αναγκάστηκε να προχωρήσει σε δύο ακόμα υποβαθμίσεις, οδηγώντας την αξιολόγηση στο Baa1. Χθες η αξιολόγηση υποβαθμίστηκε και πάλι, αυτή τη φορά στο Baa3 -την τελευταία βαθμίδα προτού ένας τίτλος χαρακτηρισθεί «σκουπίδι» (junk).

Το 2009, οι διαμαρτυρίες του κόσμου μπρος στην Βουλή καταφέρνουν και δρομολογούνται πρόωρες εκλογές που προκαλούν την παραίτηση του πρωθυπουργού και όλης της κυβέρνησης. Συνεχίζει η άθλια κατάσταση της οικονομίας της χώρας. Μέσω ενός νόμου προτείνεται να πληρωθεί το χρέος στην Μ. Βρετανία και την Ολλανδία, με την πληρωμή 3.500 εκ. ευρώ, που θα πληρώσουν όλες οι ισλανδικές οικογένειες μηνιαία για 15 χρόνια με 5,5% επιτόκιο…

Ο κόσμος βγαίνει στους δρόμους και ζητάει δημοψήφισμα για το νόμο. Τον Γενάρη του 2010 ο πρόεδρος αρνείται να θέσει τον νόμο σε ισχύ και ανακοινώνει ότι θα υπάρξει αίτημα για λαϊκή ετυμηγορία. Τον Μάρτιο γίνεται το δημοψήφισμα για την πληρωμή ή όχι του «χρέους» και σαρώνει το ΟΧΙ με 93%των ψήφων!
H κυβέρνηση αρχίζει δικαστική έρευνα για ευθύνες για την κρίση. Αρχίζουν οι συλλήψεις τραπεζιτών και υψηλόβαθμων στελεχών.
Η Interpol εκδίδει διαταγή και όλοι οι εμπλεκόμενοι τραπεζίτες εγκαταλείπουν την χώρα.
Στο πλαίσιο της κρίσης, εκλέγεται ένα σώμα από πολίτες για να συγγράψει το νέο Σύνταγμα. Εκλέγονται 25 πολίτες, χωρίς πολιτική εξάρτηση, από τους 522 που παρουσιάστηκαν ως υποψήφιοι. Η προϋπόθεση υποψηφιότητας ήταν να είναι ενήλικοι και να έχουν προταθεί από 30 άτομα.
Το σώμα αρχίζει την «εργασία» του τον Φεβρουάριο του 2011 και θα παρουσιάσει μια carta magna λαμβάνοντας υπ” όψιν τις ομόφωνες συστάσεις διαφορετικών συνελεύσεων που θα πραγματοποιούνται σε όλη τη χώρα.


Ας δούμε όμως μια πιο αντικειμενική ανάλυση ....

http://www.tovima.gr/world/article/?aid=491966
(Να ανοίγετε τα links και να διαβάζεται τα σχόλια - εκεί πέφτει το πολύ γέλιο και βγαίνουν πολλά ζουμιά, για το τι φταίει στην τεταρτοκοσμική Ελλάντα και θέλει πολλές φάπες)

Την ώρα που η υπόλοιπη Ευρώπη μοιάζει να βυθίζεται ολοένα και πιο βαθιά στην ύφεση, η Ισλανδία δείχνει σημάδια ανάκαμψης, με 7 συναπτά τρίμηνα ανάπτυξης της τάξης του 2,5% ετησίως - κάτι που ελάχιστες ευρωπαϊκές χώρες μπορούν να καυχηθούν πλέον ότι εμφανίζουν-, ενώ η ανεργία έχει πέσει κάτω από το 5% και η εμπιστοσύνη των αγορών αποκαθίσταται.

Σε τι οφείλεται αυτή η οικονομική αναγέννηση; Στον ανθεκτικό χαρακτήρα των Ισλανδών, αναμφίβολα, όπως υποστηρίζουν πολλοί. Οι πολίτες της Ισλανδίας επιβιώνουν εδώ και αιώνες σε ένα απομονωμένο νησί το οποίο αποτελείται κατά 70% από τούνδρα και όπου τον χειμώνα ξημερώνει λίγο πριν το μεσημέρι και νυχτώνει νωρίς το απόγευμα. Αυτές οι προκλήσεις της φύσης είναι που καθιστούν τους ανθρώπους εκεί σκληρούς, ανθεκτικούς, φιλόπονους και σκληρά εργαζόμενους.


«Ουσιαστικά είμαστε ακόμα ένα έθνος ψαράδων και αγροτών», λέει ο πρόεδρος της Ισλανδίας 'Ολαφουρ Γκρίμσον, ο οποίος διατηρεί το πόστο του από το 1996 και ο οποίος δύο φορές αρνήθηκε να υπογράψει νομοθεσία σύμφωνα με την οποία η χώρα του θα επέστρεφε στη Βρετανία τα 2,8 δισεκατομμύρια ευρώ που της οφείλει μετά την κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος το 2008, αναγκάζοντας τη βρετανική κυβέρνηση να αποζημιώσει τους Βρετανούς καταθέτες που είχαν λογαριασμούς σε ισλανδικές τράπεζες.

«Η οικονομία δεν είναι απλώς η ηχώ των τραπεζών. Είναι μια κοινωνία ανθρώπων. Αν δεν νιώθουν δυνατοί, δεν έχει σημασία τι φορολογικά μέτρα θα πάρεις. Αυτό φάνηκε μέσω δημοψηφίσματος. Σε κάθε Ισλανδό δόθηκε μία ψήφος και έλαβε μια αίσθηση ότι αξίζει σαν άτομο. Αυτό έκανε πιο ισχυρή την κοινωνία, αυτό το δημοκρατικό πράγμα έδωσε δύναμη στο λαό», λέει ο Γκρίμσον.

Φυσικά, όλα αυτά δεν έγιναν ανώδυνα, το αντίθετο. Οι μακροοικονομικές στατιστικές κρύβουν την πραγματικότητα της ζωής του μέσου Ισλανδού. Υψηλότεροι φόροι, περικοπές δαπανών και ένα κύμα ανατιμήσεων αγαθών άφησε πολλούς σε πολύ δυσχερή θέση.

Χιλιάδες άτομα που είχαν υποθήκες σε ξένα νομίσματα όταν η ισλανδική κορόνα ήταν ισχυρή, ξαφνικά βρέθηκαν με υποτιμημένες περιουσίες την ώρα που όφειλαν πολύ περισσότερα χρήματα.

Η κατάρρευση των σημαντικότερων τραπεζών της Ισλανδίας το 2008 «γονάτισε» τα δημόσια ταμεία και προκάλεσε την ισχυρότερη οικονομική ρήξη που είχε δει η Ευρώπη μετά τον Β' παγκόσμιο πόλεμο. Η ισλανδική κορόνα έπεσε κατά 50% σε σχέση με όλα τα σημαντικά νομίσματα, η ανεργία που μέχρι τότε ήταν ανήκουστο φαινόμενο έφτασε αστραπιαία το 10% και οι καταθέσεις έκαναν «φτερά» στο εξωτερικό με ανησυχητικούς ρυθμούς.

Όμως η Ισλανδία αποφάσισε να αντιμετωπίσει την κρίση με τον δικό της μοναδικό και κάπως ανορθόδοξο τρόπο.
Επέβαλε ελέγχους κεφαλαίου - απαγορευμένη στην ενιαία αγορά της Ευρωπαϊκής Ένωσης - για να σταματήσει την οικονομική αιμορραγία. Εισήγαγε 100 νέους φόρους και περιέκοψε τις δαπάνες. Επίσης, δανείστηκε χρήματα από τους Σκανδιναβούς της γείτονες και το Διεθνές Νομισματικό ταμείο.

Κυρίως όμως, άφησε τις ιδιωτικές της τράπεζες, οι οποίες είχαν προκαλέσει την κρίση, να καταρρεύσουν. Οι επενδυτές έχασαν τα πάντα, γεγονός που σήμανε ότι οι φορολογούμενοι δεν επιβαρύνθηκαν με τα χρέη των τραπεζών. Επίσης, σε μια πιο αμφιλεγόμενη κίνηση, οι Βρετανοί και Ολλανδοί καταθέτες έχασαν όλα τους τα χρήματα (συνολικά 4 δισεκατομμύρια ευρώ) και έπρεπε να αποζημιωθούν από το Λονδίνο και τη Χάγη αντιστοίχως.

Το φάρμακο ήταν σκληρό και η αντίδραση άμεση. Η ανάπτυξη κατέρρευσε, χιλιάδες μετανάστευσαν και η Ισλανδία έγινε ο παρίας της διεθνούς χρηματοπιστωτικής κοινότητας, με την πιστοληπτική της ικανότητα να έχει πέσει «υπό το μηδέν».

Όμως στα μέσα του χειμώνα του 2010, τα πράγματα άρχισαν να αλλάζουν και αυτό όχι μόνο επειδή τα παραγωγικά «μυαλά» της χώρας σταμάτησαν σιγά να εγκαταλείπουν τη χώρα, αλλά και λόγω του ότι η Ισλανδία διαθέτει φτηνή, καθαρή ενέργεια. Το 90% των ενεργειακών αναγκών της χώρας καλύπτονται από υδροηλεκτρικές πηγές ή θερμές πηγές. Επίσης, υπάρχουν σχέδια εξαγωγής αυτής της ανανεώσιμης ενέργειας μέσω τεράστιων υποθαλάσσιων καλωδίων προς τη Δανία ή ακόμη και τη Βρετανία.


Όμως το μεγάλο πρόβλημα της Ισλανδία είναι το νόμισμα της ....
«Αυτό που χρειαζόμαστε είναι ένα δυνατό νόμισμα. Χρειαζόμαστε το ευρώ…». 
Αυτή είναι η άποψη του Gylfi Arnbjörnsson, προέδρου της ισχυρότερης συνδικαλιστικής οργάνωσης της Ισλανδίας.
http://www.antinews.gr/2011/09/29/124765/

Ο συγκεκριμένος συνδικαλιστής, όπως άλλωστε και οι περισσότεροι συμπατριώτες του, είναι πολύ περήφανος για την νησιώτικη χώρα του, που βρίσκεται στη μέση σχεδόν του Ατλαντικού.

Παρόλα αυτά, θα ήθελε να δει το εθνικό της νόμισμα, την ισλανδική κορόνα, να εξαφανίζεται οριστικά. «Η κορόνα είναι τόσο επικίνδυνη, που κάθε χρόνο το εισόδημά μας μειώνεται σταθερά κατά 25%, μαζί με το επίπεδο ζωής μας», λέει.

Μέχρι το 2007, η Ισλανδία ήταν η πέμπτη πλουσιότερη χώρα στον πλανήτη, με κατά κεφαλήν ΑΕΠ υψηλότερο κι από αυτό της Αμερικής, κατά 60%!
Τα πράγματα όμως πήραν μια άσχημη τροπή το φθινόπωρο του 2008, όταν η νήσος γονάτισε από τις τρομερές συνέπειες της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης. Μέσα σε μια εβδομάδα πτώχευσαν οι τρεις μεγαλύτερες τράπεζές της: Kaupthing, Glitnir, και Landsbanki.

Το εθνικό της νόμισμα υποτιμήθηκε κατά 25%, ο πληθωρισμός αυξήθηκε στο 18%, και η συντηρητική κυβέρνηση διαλύθηκε στα εξ ων συνετέθη. Τότε είναι που άρχισε για πρώτη φορά η προσδοκία πολλών Ισλανδών, να αφήσουν το δικό τους νόμισμα, και να ενταχθούν στην ΕΕ.

Το 2009, η ισλανδική βουλή ενέκρινε την αίτηση ένταξης στην ΕΕ, και οι σχετικές διαπραγματεύσεις άρχισαν πέρσι. Σύμφωνα με τον επικεφαλής διαπραγματευτή Stefan Hankur Johannsson, η διαδικασία θα ολοκληρωθεί το 2013. Όπως λέει, «βρισκόμαστε στο σωστό δρόμο».

Η πιθανότητα είναι πως η Ισλανδία θα ενταχθεί τελικά στην ΕΕ μέχρι το 2016. Κανένας όμως δεν γνωρίζει αν οι Ισλανδοί θα θέλουν ακόμη την ένταξη μέχρι τότε. Για να γίνει πραγματικότητα, θα πρέπει να ολοκληρωθούν οι συμφωνίες σχετικά με τις αγροτικές επιδοτήσεις, τη δημοσιονομική πολιτική κλπ. Η μεγαλύτερη πολιτική και οικονομική πρόκληση θα είναι η αλιευτική βιομηχανία, για την οποία οι Ισλανδοί θα προτιμούσαν να μην έχει κανέναν λόγο η ΕΕ. Η Ισλανδία ζει κυρίως από την αλιεία, και επιμένει στον μη ανταγωνισμό.

Σύμφωνα με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις, οι Ισλανδοί μοιάζουν διαιρεμένοι στις απόψεις τους σχετικά με το ζήτημα της ένταξής τους στην ΕΕ. Το 60% λένε πως δεν γνωρίζουν αρκετά για την ΕΕ και τους θεσμούς της, ενώ τα 2/3 του πληθυσμού προτιμούν να ολοκληρωθούν πρώτα οι διαπραγματεύσεις και στη συνέχεια να γίνει δημοψήφισμα.

Ο Pall Vilhjalmsson ηγείται ενός κινήματος με 5.500 μέλη, με μοναδικό του σκοπό να μη μπει η χώρα του στην ΕΕ. Ζητάει μάλιστα την άμεση διακοπή οποιασδήποτε συζήτησης με τις Βρυξέλλες.
Σύμφωνα με τον Vilhjalmsson, η Ισλανδία έχει πολύ άσχημες εμπειρίες από την εποχή που την κατείχε η Δανία πριν από 100 χρόνια, και ως εκ τούτου αρνείται να αποδεχτεί το γεγονός ότι κάποιοι θέλουν ξανά μια υποδούλωση της χώρας σε ξένους.

Το ότι, όταν αφέθηκε μόνη της η χώρα του, βυθίστηκε στο χάος, δεν τον απασχολεί. Όπως δεν τον απασχολούν και οι αρνητικές συνέπειες τις οποίες συνεχίζει να υφίσταται, εξαιτίας της κρίσης του 2008.

Ο πληθωρισμός είναι σήμερα στο 5% και συνεχώς σκαρφαλώνει. 

Πριν μερικά χρόνια η χώρα είχε μηδενική ανεργία, και καθόλου χρέη. Σήμερα, η ανεργία είναι στο 7%, και το εθνικό χρέος είναι ίσο με το ετήσιο ΑΕΠ. Οι μορφωμένοι μεταναστεύουν αλλού, και οι επενδύσεις είναι στο ναδίρ. Οι τράπεζες είναι όλες εξασθενημένες, και απαγορεύεται αυστηρά η εξαγωγή κεφαλαίων.

Ο υπουργός Οικονομικών J. Sigfusson δηλώνει αισιόδοξος. Για πρώτη φορά από το 2006, τον περασμένο Ιούλιο η Ισλανδία προχώρησε στην έκδοση ομολόγου, και μάζεψε €1 δισεκατομμύριο.
«Όλα πάνε καλά», λέει ο «αριστεροπράσινος» πολιτικός, το κόμμα του οποίου συμμετέχει στον κυβερνητικό συνασπισμό από το 2009.

Σε αντίθεση με την Ιρλανδία και την Ελλάδα, η Ισλανδία αποφάσισε να μην διασώσει τις τρεις μεγάλες τράπεζες της το 2008. Μετά από έναν έκτακτο νόμο, οι τρεις αυτές τράπεζες μετασχηματίστηκαν σε μια νέα επιχειρηματική τράπεζα και σε μια «κακιά»τράπεζα. Η κυβέρνηση πήρε το πλειοψηφικό πακέτο των μετοχών σε δυο τράπεζες και το μειοψηφικό σε μια τρίτη.

Σήμερα βρίσκεται σε δικαστική διαμάχη με την Βρετανία και την Ολλανδία, οι οποίες ζητούν την αποζημίωση των πολιτών τους για τις καταθέσεις που έχασαν. Πρόκειται τόσο για απλούς ιδιώτες, όσο και για μεγάλους επενδυτές. Η Ισλανδία είναι πρόθυμη να αποζημιώσει μόνο τους απλούς καταθέτες, και έτσι το ζήτημα βρίσκεται πλέον στα διεθνή δικαστήρια.

Η συνδικαλιστική οργάνωση του Arnbjörnsson εκπροσωπεί 100.000 εργαζομένους στο δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα. Πρόκειται δηλαδή για το 1/3 του συνολικού πληθυσμού της χώρας. Και όλοι αυτοί θέλουν το ευρώ.
Ο ίδιος όμως άρχισε να έχει αμφιβολίες. Σε δυο διαφορετικά δημοψηφίσματα, οι Ισλανδοί ψήφισαν κατά της αποζημίωσης των Βρετανών και των Ολλανδών, παρά τις νομικές υποχρεώσεις της χώρας τους.

«Φανταστείτε τι θα συνέβαινε, αν ως μέλη της ΕΕ, θα έπρεπε να ψηφίσουμε υπέρ της διάσωσης των Ελλήνων…», λέει.


Τα νούμερα της Ισλανδίας
http://www.tradingeconomics.com/iceland/indicators
λινκάρουμε - ψάχνουμε - ανοίγουμε παλαιότερα έτη απο 2000.

Τα νούμερα της Ελλάδας
http://www.tradingeconomics.com/greece/indicators
λινκάρουμε - ψάχνουμε - ανοίγουμε παλαιότερα έτη απο 2000.

Ενώ ανοίγουμε τα νούμερα και τα απομυθοποιούμε - δεν ξεχνάμε!!!

Η Ισλανδία είναι μία από τις πλουσιότερες χώρες του κόσμου - στο ανά κεφαλή εισόδημα και ανα κεφαλή ΑΕΠ.
Η οικονομία της Ισλανδίας βασίζεται στην αλιεία, η οποία απασχολεί το 8% του εργατικού δυναμικού και συνεισφέρει σε ποσοστό το 60% στις εξαγωγές της χώρας.

Η Ισλανδία δεν έχει ενεργειακό πρόβλημα, καθώς διαθέτει άφθονη υδροηλεκτρική και γεωθερμική ενέργεια. Για αυτόν τον λόγο η οικονομία της είναι ευάλωτη στις μεταβολές των διεθνών τιμών των ψαριών και των προϊόντων επεξεργασίας τους.
Εκτός της αλιείας και της γεωθερμικής ενέργειας η Ισλανδία δεν έχει κάποιο άλλο φυσικό πόρο.

Η εξάρτηση της οικονομίας από την αλιεία είναι ο βασικός λόγος αποθάρρυνσης των Ισλανδών από το ενδεχόμενο εισόδου στην Ευρωπαϊκή Ένωση, καθώς υπάρχει ανησυχία ότι με τις ρυθμίσεις που θα επιβληθούν από την Ε.Ε. η χώρα θα χάσει τον έλεγχο στη διαχείριση των αλιευτικών πρώτων υλών της.

Η ανεργία το 4ο τρίμηνο του 2004 (2,5%) ήταν η 2η χαμηλότερη στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Ζώνη μετά από αυτή του Λιχτενστάιν, ενώ το 2007 έπεσε στο 1%.

Η Ισλανδία έχει 600 πηγές θερμού ύδατος
Δεν έχει τακτικό στρατό

Ακόμη - η Ισλανδία που υποτίθεται έλυσε το πρόβλημα της, ΣΗΜΕΡΑ, έχει χρέος κεντρικής κυβέρνησης στο 99,2% του ΑΕΠ που διαρκώς ανεβαίνει

και ας πάψουν να γράφουν οι γκουρούδες της συμφοράς ότι είχε χρέος 900% του ΑΕΠ, το 2008. Τι μας βάζουν μέσα και τα χρέη του ιδιωτικού τομέα???? Των μπατιρημένων ζομποτραπεζών της????

Χρέη κεντρικής κυβέρνησης κοιτάμε - τα υπόλοιπα είναι αμπελοφάσουλα.

Επιγραμματικά.
1) Η Ισλανδία δεν έχει ενεργειακό πρόβλημα - δεν έχει και τακτικό στρατό, το πιάνετε το υπονοούμενο έτσιιιι???

2) Η Ισλανδία είναι ψαράδες - στην Ελλάδα το 1/3 των εργαζομένων είναι Δημόσιοι υπάλληλλοι.

3) Το χρέος της Ελλάδας προήλθε απο δανεικά και αγύριστα του ευρύτερου δημοσίου τομέα, προς τέρψιν και αγαλλίαση των Ελλήνων ιθαγενών. Δώσε και σε μένα μπάρμπα, δανεικά και αγύριστα, για να την περάσω ωραία και φίνα. Η Ισλανδία στην πραγματικότητα δεν είχε χρέος. Σήμερα όμως έχει και διαρκώς μεγαλώνει.

4) Οι  Ελληνικές τράπεζες φαλίρισαν λόγω της χρεοκοπίας του κράτους - έτσι κουρεύτηκαν (κακώς) τα ομόλογα. Αν τις αφήναν να καταρρεύσουν, θα έχαναν οι Έλληνες καταθέτες τα λεφτά τους και οι τσάμπα μάγκες Ελληναράδες των δανεικών και αγύριστων θα πανηγύριζαν
Η κατάρρευση των Ισλανδικών τραπεζών και η μη στήριξη απο την Ισλανδική κυβέρνηση έγινε γιατί η Ισλανδία δεν αποζημίωσε τους ξένους καταθέτες που ήταν και οι περισσότεροι. Στο μεγαλύτερο ποσοστό ήταν Ολλανδοί και Άγγλοι - τους οποίους όμως τους αποζημίωσαν οι χώρες τους.
Παρόλα αυτά η Ισλανδία εγγυήθηκε τις καταθέσεις των Ισλανδών.

5) Οι Ελληνικές τράπεζες πρέπει να στηριχθούν - οι Ισλανδικές του 2008 καλώς δεν στηρίχθηκαν, αφού τους ''έπαιρνε'' τους Ισλανδούς να κάνουν τέτοιες μαγκιές.

6) Οι Ισλανδοί ''πουλούν'' κρατήρες τους, σε Κινέζους - για αξιοποίηση - προσπαθώντας να δημιουργήσουν έσοδα απο τον τουρισμό.
Στην Ελλάδα κοιτάμε τους κορμοράνους και αναπτύσσουμε θεωρίες συνωμοσίας.

7) Ο πληθωρισμός της Ισλανδίας τρέχει με 5%

οι ρυθμοί ανάπτυξης με 3,5% μοιάζουν με αστειότητες

ΑΝΕΡΓΙΑ
http://www.tradingeconom...y-list/unemployment-rate

προσέχουμε η Ζιμπάμπουε έχει 10,7% ανεργία.

χρέος ως προς ΑΕΠ - εδώ σκίζουμε. Μόνο η Ιαπωνία μας περνάει, αλλά αυτής το χρέος είναι εσωτερικό.
http://www.tradingeconom...t/government-debt-to-gdp
Ζιμπάμπουε 150,9%

Τώρα βέβαια εμείς πως τα καταφέρνουμε και περνάμε ζωή και κότα, ενώ ο Ζιμπαμπουεάνος έχει δει τα ραδίκια ανάποδα, αυτό είναι άλλη ιστορία.

Εδώ είναι Ελλάντα - τίποτα δεν ισχύει. Εδώ έχουμε τους δικούς μας νόμους. Έχουμες τους μοναδικούς γκουρούδες - που αναλύουν και ξέρουν τα πάντα. Μια θέλουν να γίνουν Βραζιλιάνοι να σηκώνουν παγκόσμια κύπελλα, μια Αργεντίνοι να έχουν το Μέσι δικό τους παιδί και την άλλη Ισλανδοί γιατί είναι όμορφοι και ξανθοί.

Βρεεεε καθίστε κάτω να δούμε τι θα κάνουμε και να βρούμε τις λύσεις που ταιριάζουν στα δικά μας προβλήματα και αφήστε τους άλλους και τους κορμοράνους.

Το παραμυθάκι η ωραία Ελλάς ετελείωσε.

Τα παραμύθια τελείωσαν - ο κακος λύκος είμαστε εμείς οι ίδιοι.

Στο Ελλάντα, ο καθένας γουστάρει ότι ωραιότερο του έρθει στην κεφάλα του και τα δύσκολα να επιβληθούν στους άλλους - κεκτημένα δικαιώματα λέμε ντεεεεε.
Όμως η ώρα της κρίσης έφτασε.

Η Ισλανδία αναβαθμίζεται - λένε - και βγαίνει στις αγορές. Το καλό που της θέλω είναι να προσέξει ιδιαιτέρως, μην καλομάθει στα δανεικά, γιατί τα νούμερα της δείχνουν κακά μαντάτα - πολύ κακά μαντάτα, γιατί ενώ αλλά είναι τα μάτια του λαγού και άλλα της κουκουβάγιας, μπορεί στο τέλος η Ισλανδία να καταντήσει Ελλάδα σε χειρότερη μορφή.